รู้สึกแย่กับความรักที่เป็นไปไม่ได้
ผมเหนื่อยจังเลยครับ กับการที่ผมตกหลุมรักใครซักคนหนึ่งแต่ก็เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เพราะเขา " มีเจ้าของแล้ว " ครับ ใช่ครับเจ้าของเขาก็คบกันมานานหลายปีฝ่าฟันอุปสรรคมาร่วมกันจนตอนนี้ความรักของทั้งคู่ก็ยังดีอยู่ ส่วนผมก็เป็นแค่ไอโง่ส่วนเกินที่เสนอหน้าเข้าไปมีตัวตนในชีวิตของเขา ผมรู้สึกสมเพชตัวเองจังเลยครับที่ผมหมกมุ่นคิดถึงแต่เขาโหยหาแต่เขาทั้งๆที่รู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว แฟนคนนั้นดูแลเขาดีอย่างกับอะไร แฟนคนนั้นเขารักแฟนของเขามากขนาดไหนผมก็รู้ แฟนเขามีทุกอย่างเพียบพร้อมสำหรับเขาแฟนเขาดีกว่าตัวของผมที่ไม่มีอะไรเลยตอนนี้เป็นพันเป็นล้านเท่า...ผมเห็นแหวนคู่บนมือเขาแล้วรู้สึกเจ็บปวดมาก ตอนเขาไปเที่ยวมีความสุขด้วยกันผมก็เจ็บปวด ผมเจ็บปวดที่คนๆนั้นที่ยืนอยู่เคียงข้างเขาไม่ใช่ผม เจ็บปวดที่ตัวเองทำได้แค่อยู่ห่างๆแล้วคอยดูแลรักษาเขาอย่างห่วงๆในฐานะแค่เพื่อนคนหนึ่ง ในวันที่เขาสุขผมก็สุขในวันที่เขาทุกข์ผมก็ทุกข์ แต่กลับกันในวันที่ผมทุกข์หรือสุขเขาคงจะไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่ดีเพราะผมก็คงไม่ใช่คนพิเศษหรือคนสำคัญสำหรับเขา ผมจมปลักอยู่แต่กับเขาเพราะเขาดีกับผมมาก เขาคือคนที่ผมอยู่ด้วยแล้วอบอุ่นหัวใจ รู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับเขามากกว่าคุยกับใครคนอื่น แต่สุดท้ายก็คงจะเป็นอะไรต่อไปไม่ได้นอกจากเพื่อนแสนดีคนหนึ่งแล้ว ผมตื่นมาผมเอาแต่หมกตัวอยู่บนเตียงกำมือต่อยที่นอนไปเพื่อระบายความเจ็บปวดที่ผมรักเขาแค่ข้างเดียว จนตอนนี้หัวใจผมก็ยังไม่หายจากความเจ็บปวดเหล่านั้นเลยครับ... ผมควรจะทำยังไงดี ผมยึดติดกับเขาเกินไปมั้ย ผมจะดีพอสำหรับเขาหรือใครหรือเปล่า ....
4 ความคิดเห็น
พออายุมากขึ้น เรื่องพวกนี้ก็จะเบื่อ ๆ และเลิกสนใจไปเอง มันเป็นไปตามวัย แต่ก็อาจจะไม่ใช่ทุกคนนะ เพราะเห็นมีบางคนอายุมากแต่ยังคลั่งรักอยู่
เออ ลุงก็เคย มันมีนะ ผู้หญิงที่ทั้งน่ารัก และนิสัยดีมาก ๆ
ในชีวิต ลุงเจอ 3 คนเลย ชอบมาก ๆ 1 คน (อันนี้เก็บมาฝันหลายเที่ยว)
แล้วก็ ชอบแบบธรรมดา 1 คน คนสุดท้ายรุ่นน้อง
อันนี้ ไม่มีอะไรมากกว่า "ลมพัดผ่านดาว"
เออ ทำไมคนขี้เหร่อย่างลุง ต้องมาเจอ อะไรพิเศษ ๆ แบบนี้นะ
แต่ก็อย่างว่า ผู้หญิงสมัยลุง เรียบร้อยหลายคน
แล้วต่อให้เป็นผู้หญิงแก่น ๆ หน่อย ก็ไม่ใช่พวกปล่อยตัว
แบบแย่จริง ๆ มีเหมือนกันแต่น้อย
มันปลื้มกันได้คนเราอะนะ แรก ๆ ลุงก็เพ้อไปเลย
แต่ลุงไม่เคย อยากได้เขามาหรอกนะ รู้ตัวเหมือนกันล่ะ
ว่าเรามันไม่มีอะไรดีพอไง เราแค่ "หมามองเครื่องบิน" นะ
ได้แต่ปลงเอาจริง ๆ ความรักมันมีฝังใจอยู่ตลอดล่ะ
ตอนนี้ก็ยังมีนิดหน่อย ภาพตอนนั้นมันดีสุด ๆ นะ
ใครบอกมีความรักไม่ดี ลุงบอกเลย รักข้างเดียว
ก็ดีกว่าไม่เคยมีเลยนะ ใจลุงมันไม่ตายด้านหรอก
เพียงแต่ด้วยอายุ ก็ปูนนี้แล้ว ตอนนี้ก็แค่คิดถึงอดีต
เวลาลมพัดผ่าน แดดอ่อน ๆ หรือฝนใกล้ตก
มันก็มีเวลาซาบซึ้งอยู่บ้างล่ะน่า แต่อยู่คนเดียว
ก็พอไหวน่ะ ลุงไม่มีแฟนเลยตั้งแต่เกิด จนจะเดินไม่ไหว
แล้วตอนนี้ แต่รับได้ เหมือน "หมาจิ้งจอก" หากินคนเดียว
เดินคนเดียว แล้วก็เหงาคนเดียว สบาย ๆ
สุกิตน่าจะเปลี่ยนชื่อเป็น loser นะ ความคิดโคตรน่าสมเพช
อย่างนี้ไม่ใช่ความรักแต่คือความหลง ถ้าคุณเจ็บปวดเพราะเขามีความสุขกับแฟนเขาอย่างนี้คุณไม่ได้รักเขาเลยแต่คุณเหมือนหมาที่ต้องการกินน่องไก่แต่ไม่ได้กินเพราะคนไม่ให้คุณกิน เลิกทำตัวเพ้อเจ้อและตั้งใจเรียนหนังสือดีกว่านะ
ทำไมผมถึงได้โง่เง่าและบ้าได้ขนาดนี้กันครับ...
เป็นที่วัย ต่อไปพอคุณโตขึ้นคุณน่าจะคิดว่าสิ่งที่คุณทำในอดีตเป็นการเสียเวลามาก
รู้สึกแย่กับความรักที่เป็นไปไม่ได้
สวัสดีค่ะ
อ่าน ๆ คำบอกเล่าของคุณแล้วก็เข้าใจคุณนะคะ
เม้นต์นี้อยากช่วยเป็นกำลัง และช่วยแนะนำทางออกให้คุณนะคะ
หลังจากอ่านคำบอกเล่าของคุณแล้ว ก็รู้สึกคล้ายกับว่า ในเหตุการณ์ หรือในอาการของคุณนี้ คุณอาจจะมองเหรียญข้างเดียวก็เป็นได้นะคะ
มองเหรียญข้างเดียว ในที่นี้คือ คือคุณอาจจะหลงคิดไปว่า มีคุณแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้นที่มีความรู้สึก และความรู้สึกในที่นี้ คือความรู้สึกเจ็บปวดนะคะ
ทั้งนี้ด้วยที่คุณรู้สึกว่าคุณรักคน คนหนึ่ง และคุณก็มีหลักฐานได้ด้วยตัวคุณเองว่า คุณและเขาคนนั้นเป็นคนที่เข้าใจกันได้ดี เขาเป็นเพื่อนคุยที่ดี เข้าใจคุณได้ดีด้วย คุณสามารถร่วมทุกข์ ร่วมสุขกับคุณได้อีกด้วย ในคราวที่จำเป็น
คือคุณและเขาเป็นได้เพียงเพื่อนที่แสนดีต่อกัน(เท่านั้น) แบบนั้นนะคะ
และในเหตุการณ์นี้ คุณที่มีความทุกข์ เพราะแท้จริงคุณต้องการครอบครอง... ซึ่งนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลก และไม่ใช่ความผิดแต่อย่างใดนะคะ ทั้งนี้เพราะความรู้สึก...ต่าง ๆ นะคะ คนเราไม่สามารถห้ามได้ เมื่อมันได้บังเกิด แต่ที่ไม่ดีเลยเลยนะคะ คือทั้งหมดนี้มีผล คือมันทำให้คุณเองทุกข์ทรมานดังที่คุณเล่ามานี้ค่ะ
ความรู้สึกต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนั้น คนเราไม่สามารถห้ามได้(ไม่สามารถห้ามได้จริงนะคะ) แต่คนเราสามารถควบคุมมันได้ค่ะ
และการควบคุมความรู้สึกที่จะรัก ที่ต้องการจะครอบครองนะ ดูจะเป็นการยากมาก ๆ ที่จะสามารถควบคุมได้ ซึ่งก็เป็นความจริงอีกด้วย และทุกอย่างทั้งหมดนี้ ก็เป็นธรรมชาตินะคะ
และเมื่อทุกอย่างนี้เป็นธรรมชาติในรูปแบบนี้นะคะ ก็คงมีทางเดียวเดียวเท่านั้นที่คุณต้องทำ
คือคุณคงต้องทำใจ และจงยอมรับให้จงได้นะคะ
การที่คุณต้องยอมรับให้จงได้ว่า เธอ หรือเขาคนนั้นนะคะ เขามีคู่แล้ว และการมีคู่แล้วของคนบางคนนะคะ ไม่ง่ายเลยที่เขาหรือเธอจะลบล้าง หรือหักล้างได้ คือเขา หรือเธอต้องจำนน และยอมรับ ซึ่งคุณต้องให้เกียรติ์ และต้องเข้าใจ และต้องยอมรับนะคะ
หากไม่แล้ว คุณเองนะคะที่จะต้องเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน เช่นที่คุณเป็นอยู่นี้ไม่สิ้นสุดนะคะ
และที่ว่า...
ในวันที่เขาสุขผมก็สุขในวันที่เขาทุกข์ผมก็ทุกข์ แต่กลับกันในวันที่ผมทุกข์หรือสุขเขาคงจะไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่ดีเพราะผมก็คงไม่ใช่คนพิเศษหรือคนสำคัญสำหรับเขา ผมจมปลักอยู่แต่กับเขาเพราะเขาดีกับผมมาก เขาคือคนที่ผมอยู่ด้วยแล้วอบอุ่นหัวใจ รู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับเขามากกว่าคุยกับใครคนอื่น แต่สุดท้ายก็คงจะเป็นอะไรต่อไปไม่ได้นอกจากเพื่อนแสนดีคนหนึ่งแล้ว
นี่ไงคะ เกิดเป็นความเห็นแก่ตัวขึ้นที่ใจของคุณเอง คุณมีความคิดน้อยเนื้อตํ่าใจ คุณเจ็บปวด คุณทุกข์ทรมานเพราะคุณปล่อยใจให้ยึดในความรัก ที่ว่าเป็นความรู้สึกของคุณ ของคุณ ทั้งนี้แท้จริงแล้ว เขา หรือเธอคนนั้นอาจจะรู้สึกเช่นคุณนี้ก็ได้นะคะ
เขา หรือเธออาจจะทุกข์ทรมานมากกว่าคุณก็เป็นได้ในการมีกัน และกัน ภายใต้ความเป็นมิตรสหายอันดีเป็นฉากกั้นระหว่างคุณและเธอ ซึ่งนั้นแท้จริงคุณเองอาจจะไม่รู้ ก็เป็นได้นะคะ
คือคนที่สนิทสนมกันมากเกินเพื่อน(แท้จริงคุณรู้สึกกับเขาเกินเพื่อน นั้นคุณรู้นะคะ และเพราะอะไรคุณจึงโกหกตัวคุณเองว่าเขาเองที่อาจจะไม่รู้ หรือไม่รู้สึกได้เช่นกันคะ?) เพราะในเคสเช่นนี้คนสองคนไม่สมควรใกล้ชิดกันให้มากนัก ในยามที่อีกฝ่ายมีคู่แล้วค่ะ
เพราะธรรมชาติของความรัก ความเสน่หา ความต้องการในเรื่องของราคะ ตัณหา(ความเสน่หา ราคะ ตัณหา ในที่นี้โดยรวมเราเรียกว่าความรักนะคะ) มันมีพลัง และยังเป็นขุมพลังพื้นฐานในคน เป็นพลังขับเคลื่อนที่แท้จริงอีกด้วย(เพราะนี่คือความเห็นแก่ตัว 1 ล่ะ และ 2 เป็นกลไกเพื่อการขยายพันธ์ ซึ่งเป็นกลไกที่เป็นแก่นสาร เป็นพื้นฐานที่แท้จริงในคน ซึ่งเป็นอะไรที่ร้อนแรงมาก ในตัวตนของมันเอง คือเป็นธรรมชาติส่วนหนึ่งของคนนั้นเองนะคะ) และเป็นอะไรที่ร้อนแรงมาก ๆ ที่ยากนักที่หลาย ๆ คนจะสามารถควบคุม หรือต้านทานมันได้ ทั้งหมดนี้เป็นธรรมชาตินะคะ
และเป็นธรรมชาติที่ให้โทษอีกด้วย หากมันเกิดขึ้น เพราะจะเกิดเป็นปัญหาดราม่า เป็นปัญหาชีวิต ในทุกคนที่มีส่วนร่วม และเหตุการณ์เช่นนี้ จักเกิดเป็นความทุกข์ทรมานมากมาย ซึ่งไม่ดีนะคะ
คุณคงต้องเริ่มเรียนรู้ในธรรมชาติตัวนี้ และทำความเข้าใจให้จงดี ได้แล้วนะคะ เมื่อคุณรู้จักมันได้ดี จะช่วยให้คุณมีพลังในการยับยั้งชั่งใจ และเกิดการหักห้ามใจของคุณได้ดีขึ้นค่ะ
อาการที่คุณมีอยู่นี้เป็นความรัก เป็นความเสน่หา เป็นความหมายอันดี เป็นสิ่งที่ดี ๆ ที่เกิดขึ้นที่จิตใจของคุณ ที่คุณมีต่อเพื่อนที่แสนดีของคุณคนนั้นดูจะเป็นความจริง ตามคำบอกเล่าของคุณ
แต่คุณเพียงช้าไป เท่านั้นค่ะ
และการที่คุณช้าไป คืออาจจะมีสาเหตุที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้ นั้นอาาจะมีสาเหตุมาจากที่เขาทั้งคู่อาจจะเคยทำบุญมาร่วมกันแต่ปางไหน ๆ ไว้มากมาย ชาตินี้เขาจึงเกิดมาเป็นคู่กัน แบบนั้นค่ะ(สำหรับตรงนี้ เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ)
ซึ่งทั้งหมดนี้ ไม่ใช่ความผิดพลาดแต่อย่างใดของคุณนะคะ เพียงแต่คุณบังเอิญโคจรมาพบเจอเขา หรือพบเจอเธอเข้าเท่านั้นเองค่ะ แต่ที่แน่ ๆ ในขณะนี้ คุณไม่มีสิทธิ์แม้จะคิดค่ะ
เพราะแม้จะคิดไปก็มีเพียงความเจ็บปวด นั้นคุณก็รู้
คือคุณต้องหาเหตุผลมาช่วยลบล้าง เพื่อช่วยให้ความรู้สึกของคุณได้หลุดพ้น ในการรัก การหลง ละการที่คุณโหยหาการครอบครอง แบบนั้นค่ะ
เพราะฉะนั้นจงทำความเข้าใจ ยอมรับ และนำพลังมาดูแลตัวคุณเอง และใช้พลังในการปล่อย...วาง ความรู้สึกที่คุณมีต่อเขาคนนั้นไป น่าจะดีที่สุดค่ะ
ผมตื่นมาผมเอาแต่หมกตัวอยู่บนเตียงกำมือต่อยที่นอนไปเพื่อระบายความเจ็บปวดที่ผมรักเขาแค่ข้างเดียว จนตอนนี้หัวใจผมก็ยังไม่หายจากความเจ็บปวดเหล่านั้นเลยครับ...
เข้าใจคุณได้เป็นอย่างดีค่ะ แนะนำคุณว่า คุณคงต้องพยายามหักดิบในจิตใจของคุณ ให้จงได้นะคะ และพยายามลืม ๆ เขา หรือเธอไป ด้วยการหาอะไร ๆ ที่สนุก ๆ ทำเพื่อตัวคุณเองค่ะ อีกไม่นานคุณก็จะหลุดพ้นความรู้สึกทุกข์ทรมานที่คุณมีอยู่นี้ อย่างแน่นอน
ผมควรจะทำยังไงดี ผมยึดติดกับเขาเกินไปมั้ย ผมจะดีพอสำหรับเขาหรือใครหรือเปล่า ....
ใช่ค่ะ
คุณยึดติดกับเขาเกินไป จนคุณเองเจ็บ คุณต้องปลด ปล่อย เขาไปจากใจคุณนะคะ
และอยากบอกคุณว่า เหตุเช่นนี้เกิดขึ้นได้กับหลาย ๆ คน และหลาย ๆ คนเขาก็ผ่านไปได้ คุณก็ต้องผ่านไปได้อย่างแน่นอนค่ะ
และ คุณจะดีพอสำหรับคนที่เขาเห็นค่าของคุณในวันหนึ่งอย่างแน่นอนค่ะ ที่สำคัญขอให้คุณรู้ค่าในตัวของคุณเองนั้นเป็นพื้นฐานสำคัญนะคะ
ตราบที่คุณรู้ค่า คือรู้ค่าในตัวตนของคุณเองนะคะ คุณจะมีราศรี มีออร่าที่ดูมีคุณค่า และเป็นสุภาพบุรุษสง่างาม ในรูปแบบของคนที่มีคุณค่า...แห่งการเป็นคนดี ที่หลาย ๆ คนอยากครอบครอง...นั้นมีอยู่ และเกิดขึ้นได้ในทุกคนจริงนะคะ
แบบนี้แล้วคุณก็ต้องไม่จมปลัก ไม่ยึดติดกับคนที่เขามีเจ้าของแล้วนะคะ คุณได้ไม่เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ ไม่เสียใจมากมายด้วย แต่คุณจะมีความสงบสุข มีความพึงพอใจในตัวคุณเอง และคุณจะพร้อมที่จะเป็นคนที่ถูกเลือก และถูกรัก...แบบนี้ดีกว่าไหมคะ?
ในเคสของคุณนี้ อาจจะมีสาเหตุด้วยที่คุณยังขาดประสบการณ์ คุณไร้เดียงสา คุณจึงรักด้วยใจที่บริสุทธิ์ รักด้วยความจริงใจ คุณจึงให้เขา หรือให้เธอด้วยใจ ซึ่งทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้เป็นธรรมดานะคะ
อีกไม่นานทุกอย่างจะผ่านไปอย่างแน่นอน เป็นธรรมดาค่ะ และคุณอาจจะพบเจอคนใหม่...ที่ดีกว่า...(สวยกว่าคนนี้)อีกหลาย ๆๆๆๆ เท่า ซึ่งเขาคนนั้นเป็นเนื้อคู่ที่แท้จริงของคุณก็เป็นได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้นะคะ
เข้มแข็งเข้าไว้ สู้สู้นะคะ
ขอบคุณนะครับ ตอนนี้ผมเองก็เริ่มพอทำใจได้แล้ว ผมเองก็บอกกับเขาเรื่องความรู้สึกของผมให้เขาฟังไป เขาขอบคุณและขอโทษผม ผมก็รู้สึกว่าผมเองต่างหากที่ผิดที่ไปคิดกับเขาแบบนั้นทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เขาก็ถามผมว่าจะให้เขาถอยห่างจากตัวผมมั้ย ผมยอมรับว่าผมคิดทำใจจะอยู่ห่างจากเขาไม่ได้เลย เพราะเหมือนในหมู่เพื่อนๆเขาคือที่พึ่งทางใจสำหรับผมมากที่สุด ผมไม่อยากจะเสียเพื่อนคนนี้ไป ผมก็ถามว่าเขาโอเคที่จะมองผมเป็นอะไรเขามองผมเป็นเพื่อนสนิท (ผมก็มีเพื่อนสนิทน้อยเหมือนกัน) ผมก็โอเคและตกลงที่จะเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่คอยอยู่ดูแลเขาห่างๆ และตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกัน และผมก็เข้าใจดีว่าผมคือคนที่ไม่สามารถเข้าไปแทนที่คนที่เขารักได้อย่างแท้จริง คนที่รู้จักกันมาเกือบ 8 ปี กับผมที่รู้จักกับเขาแค่ 4-5 เดือน แค่ระยะเวลาก็ต่างกันแล้ว และเขาก็เป็นคนกรุงเทพส่วนผมเป็นคนต่างจังหวัดที่เพิ่งได้เข้าไปในเมืองรอบๆนั้น มันก็คงจะเป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่ผมกับเขาจะได้มาอยู่เคีียงคู่กัน ความต่างเรื่องสถานที่และเวลานี้เองแหละครับ ที่บ่งบอกผมว่าผมไม่เหมาะและคู่ควรกับเขามากขนาดไหน คนที่เขารักก็เจอกันที่ร.ร.เดียวกัน ห้องเดียวกัน ช่วงเวลาเดียวกัน อย่างงี้ถึงเรียกว่าคู่ควรอย่างแท้จริงครับ...ส่วนผมก็แค่บังเอิญโคจรผ่านทางมาเกะกะลูกตาของเขาเองอย่างผิดที่และเวลา ผมก็พอเข้าใจได้ และผมก็เพิ่งจะมารักใครเป็นด้วย และทุกครั้งผมก็เทใจของผมไปให้เขาจนหมด พอไม่ได้รับสิ่งที่ควรค่าตอบแทนผมก็เจ็บร้าวไปทั้งหัวใจจนบางทีผมก็ซึมกับมันจนแทบไม่อยากทำอะไร.. ผมยอมรับความจริงนี้ไม่ได้แต่ท้ายที่สุดผมก็ต้องยอมรับมัน...เพราะความจริงนี้ได้ฆ่าตัวตนของผมไปเรียบร้อยแล้ว ผมทำได้แค่ยอมรับและไม่ขัดขืนต่อสัจธรรม...
ผมยอมรับความจริงนี้ไม่ได้แต่ท้ายที่สุดผมก็ต้องยอมรับมัน...เพราะความจริงนี้ได้ฆ่าตัวตนของผมไปเรียบร้อยแล้ว ผมทำได้แค่ยอมรับและไม่ขัดขืนต่อสัจธรรม...
ขอร่วมเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?