Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

เคยมีคนโปรดกันไหม

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่



ผมว่าทุกคนก็ต้องเคยมี อาจจะแฟนเก่าสักคนที่ดีมาก แฟนเก่าคนโปรดอะไรแบบนี้
แต่ก็เก่าอะนะ
วันนี้เพื่อนกลุ่มผมมันนั่งสุมหัวกันถามว่า เคยมีแฟนเก่าคนโปรดกันปะ
เพื่อนตี้ผมมีทั้งผู้ชายผู้หญิงแต่ละองค์ไม่ค่อยสมประกอบนิสัยลักษณะอะไรแตกต่างกันไปแต่สิ่งหนึ่งที่มีเหมือนกันคือมีแฟนกันหมดละ อ๋อ ยกเว้นผมไว้คน
บางคนก็บอกไม่มีแฟนเก่าคนโปรดหรอก ถ้าดีจริงก็คงไม่เลิกคนปัจจุบันนี่แหละดีสุดแล้ว บางคนก็ว่าคนนั้นโคตรดีแต่ต้องแยกกันเพราะเรื่องที่บ้านบ้าง เรื่องการไกลกันไปบ้าง พอคุยกันไปกันมาก็ดันมาหยุดกันที่ผม ซึ่งผมไม่มีไงจะเล่าอะไรวะครับ
แต่พอพูดถึงแฟนเก่าคนโปรด คำว่า'คนโปรด'ทำให้ผมนึกถึกคนหนึ่งขึ้นมาเลย
ไม่ใช่แฟน แต่เป็นเพื่อนคนหนึ่ง
ก่อนที่ผมจะกลายเป็น-แห้งสิ้นหวังใส่แว่นผมเคยเป็นตัวจี๊ดมาก่อน (เด็กเปรต)
แบบว่า เพื่อนสองหน่อนั่น แม่มแบบ เป็นทุกอย่างของผม มันพูดยากแบบอธิบายไม่ถูก มันคือคนที่สมบูรณ์แบบมาก มันเข้ากับผมได้หมด ตอนสมัยนั้นเราสามคนเคยรับทำความสะอาดห้องวิทย์ตอนเย็นด้วยกัน แล้วตอนทำความสะอาดก็เล่นสวมบทเบียว ๆ อุบา--นั่นแหละ ทำลายสายตาแต่มันสนุกมากเลยนะเอาจริง
พวกเรานั่งเถียงกันเรื่องไข่เน่า ๆ ที่ผมตั้งชื่อแล้วเก็บไว้ในล็อกเกอร์ว่าใครทำmr.eggผมแตก ผมเคยนั่งสุมหัวเอาส้มครึ่งลูก(ที่กินแล้ว)ไปใส่ในแก้วน้ำเอาไปวางใต้ที่นั่งหินหน้าห้องแล้วคอยมาดูเป็นสัปดาห์เปิดมาอีกทีหาย ก็ยกตี้ไปปักไม้ลูกชิ้นไว้อาลัยกัน
ผมเคยลากเพื่อนในตี้อีกคนไปรอมันหน้าห้องดนตรีเพราะอีกหน่อเป็นเด็กกิจกรรม ตอนนั้นผมรอนานมากแต่ก็ทำเพราะอยากให้เราใช้เวลาด้วยกัน
ช่วงเวลาตอนนั้นมันแบบ โคตรสนุก ทั้งที่ไม่มีสาระ ไม่มีอะไรเลย
สุดท้ายมันก็เหมือนจะจบตอนที่พวกเราแยกกันไปเรียน
แก๊งผมเป็นพวกท็อปโรงเรียน ย้ำ ท๊อปโรงเรียน ซึ่งผมขึ้นๆลงๆที่หนึ่งที่สอง(ช่วงนั้นไม่ค่อยสนใจเอาอ่าวเท่าไหร่)ผมชอบทำงานมากเลยส่งครูตลอด แต่เวลาเรียนเบื่อ ผมเลยนอนบ้างวาดรูปบ้าง แน่นอนว่าครูคนโปรดผมคือครูคณิต ผมเคยทำเรื่องไม่ดีในคาบครูแกไปหลายอย่างน่าเสียดายที่นอกจากของขยัญเกษียรตอนนั้น ผมก็ไม่ได้ขอโทษเพราะไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ทำลงไปมันผิด (ยกตัวอย่างเช่นเอาขนมมานั่งแกะใส่กล่องกินในคาบ เล่นพับกระดาษ วาดรูป นอน)

ตอนเด็กผมโดนแกล้งจากเพื่อนผู้ชายอีกกลุ่มเพราะบักห่านั่นเป็นเด็กกร่าง แน่นอนว่าผมก๋เด็กเปตร แต่เป็นเด็กแปตรแบบไม่ก่อความวุ่นวาย ผมโกรธมากเพรระพวกมันเคยถุ้ยน้ำลายใส่ข้าวกลางวัน สรุปคือผมอดกินและต้องไปซื้อที่โรงอาหาร ดีใจที่-หัวโจกโดนไล่ออกอะนะ เหอะเหอะ
ถามว่าที่ผมพิมพ์มาเกี่ยวอะไร ผมก็ไม่รู้ อยู่ ๆ มันก็ไหลมาเอง ผมรู้สึกคิดถึงขึ้นมานิดนึง
ตอนที่อยู่สมัยนั้น ผมไม่รู้เลยว่าผมจะคิดถึงเพื่อนพวกนั้นแค่ไหน ผมไม่รู้เลยว่าการที่ผมไม่ใส่ใจจะจำชีวิตประจำวันไร้สาระน่าอับอายขายหน้าพวกนั้นจะทำให้ผมเสียใจ
ผมคิดว่า ชีวิตผมต้องการแค่มัน ผมรักพวกมันมากนะจริง ๆ รักแบบ มันต้องการอะไรผมก็จะทำ ถึงผมจะปากไม่ดี ชอบด่า เบียว- ปัญญาอ่อนและดูพึ่งพาไม่ได้
สำหรับผมที่ผ่านมาตอนมองกลับไปผมก็ว่าตัวเองทำเรื่องโง่ ๆ ให้พวกมันไปเยอะเหมือนกัน ตอนนั้นมันแกะขนมไม่ได้ผมก็เลยเอามีดพกตัดให้ ถึงสุดท้ายมันจะต้องพาผมไปห้องพยาบาลเพราะเจือกบาดนิ้วผมก็เหอะ
พอแยกกันไป หลังจากนั้นผมก็ได้แต่รู้สึกเหนื่อย เสียใจ เวลาที่เจอกันมัน
ผมโดนมันบิดนัด โดนมาเรทไปเป็นชั่วโมง ดันพาใครก็ไม่รู้มาแล้วก็ทิ้งผมให้เคว้งคนเดียว
ฟังดูง่อยดี แต่สำหรับผมตอนนั้น ผมที่ไม่มีใครเลย เพื่อนใหม่ในโรงเรียนก็ไม่มี ยายก็เสีย แมวก็ตาย บ้านใหม่เพิ่งย้ายกับพ่อเลี้ยงที่ผมเกลียด ผมฟังเสียงทะเลาะตะโกนปิดประตูประชดทำแมวอะไรก็ไม่รู้ทั้งวันมัน
คือ
ผมคิดว่า ผมเสียใจเพราะมันมามาก
เพราะว่ารักมาก ก็เลยยิ่งเจ็บใจ ผมรักมันมาก และเป็นแบบนี้ตลอด เวลาที่ผมรักใครมาก ๆ ให้ทุกอย่างได้ แต่เขารักผมมากเท่าที่ผมรักไม่ได้สุดท้ายก็เป็นผมที่เสียใจ
อาจมีคนสมเพชที่ผมให้ความรักกับใครสักคนทั้งที่รู้ว่าอาจจบแบบเดิม ๆ ผมรู้นะว่ามันสามารถจบได้แบบไหนเพราะยังไงนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก
ผมเคยมีเพื่อนเหมือนกัน วาดฝันไปดิบดีว่าจะมีบ้านหลังใหญ่อยู่ด้วยกัน แล้วก็จบเพราะผมย้ายโรงเรียนหลังผมได้ที่หนึ่งของโรงเรียน แม่บอกว่าโรงเรียนมาตรฐานต่ำเกินไปผมถึงได้
ผมต้องปรับตัวใหม่ ผมแทบย้ายโรงเรียนทุกสามปี มีเพื่อน เชื่อใจ รัก แล้วก็พัง แบบเดิมๆ
คำว่ารักสำหรับคุณคืออะไรผมไม่รู้
มันอาจดูแปลกที่ผมใช้คำนี้กับเพื่อนตัวเอง แต่สำหรับผมคำว่ารัก ถ้าเป็นการที่ให้ใครสักคนได้ทุกอย่าง อยากให้ใครคนนั้นมีอนาคต ได้ทำตามฝัน มีความสุขแบบทำทุกอย่าฃเพื่อมันได้ ถ้ามันพยายามซ่อนศพผมจะถามว่าอยากไปซ่อนที่ไหน ถ้ามันจะฆ่าใครสักคนผมจะถ้าว่าทำยังไง
ผมแค่อยากให้มันมีความสุขอะ
ถึงมันจะเคยทำตัวไม่ดีกับผม ผมไม่ใช่ปัญหาเลย แค่ถ้าว่าผมให้มันไปแล้ว ผมอยากให้มันมีความสุขจริง ๆ
แต่ทำไมกับแค่ให้ผมอยู่ข้าง ๆ มันก็ไม่เคยได้
ที่ผมไม่เคยมีแฟน ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีคนมาสนใจผม แต่ว่าผมกลัวว่าผมจะแบ่งเวลาไม่ได้และถ้าแฟนผมถามว่าผมรักใครมากกว่าหรือจะเลือกใคร ผมรู้ตัวดีว่าตอบผมคงไม่ใช่เขา
เพราะว่าผมรักเพื่อนมากกว่า
หลายครั้งเลยที่ผมคิดว่า --ต้มยำทรามนี่ ทิ้งแม่มเลยดีไหม
แต่พอมันพูดกับผมคำหนึ่ง ผมก็คิดว่า เอ่อ มันก็เพื่อน เรื่องในอดีตที่มีแต่คงามทรงจำดี ๆ มันทำให้ผมไม่กล้าทิ้งมันไป
อ่าแต่สุดท้ายก็เป็นได้แค่เพื่อนเก่าคนโปรด
ผมโดนมันบิดนัดครั้งที่ล้านตอนวันปีใหม่ที่ผ่านมาสักพัก แต่ผมจำได้ดีเพราะผมนั่งตากลมหนาว ๆ ให้มันเป็นชั่วโมง ฟังแม่ด่าเพราะรอมัน แต่สุดท้ายมันก็ไม่มา
ผมเปิดแชทมันในไอจี ผมเห็นมันลงสตอรี่นั่งซ้อนรถเพื่อนยิ้มหน้ามึน แล้วผมก็ขึ้นรถกลับเลย
ไหนบอกว่าไม่มีรถจะกลับบอกว่าอยากเคาท์ดาวน์กับGu โถ่-***
ผมเสียเวลา เสียแรง เสียสุขภาพ รอรับมัน สุดท้ายไปนั่ฃ-เหล้ากัลคนอื่น ตลกตายเหอะ
ครั้งนี้ผมเหนื่อยจริง ๆ พอดีกับมีเพื่อนผมโทรมาบอกสุขสันต์ปีใหม่มันสงสัยว่าผมจะเคาท์ดาวน์กับใครผมก็ก็เลยนั่งเล่าอ้อม ๆ โลกว่าโดนบิด
เพราะปรงยุยงใส่ไฟจากเพื่อน บวกไม่อยากทำให้มัยเป็นหมา ผมเลยไม่ได้ตอบแชทห่านนั่นอีกเลย
แต่ล่าสุด ผมรู้ว่าตลอดมาผมนั่งคิดตลอด กังวลมาก ผมเลยเลือกไปตอบให้อภัยมัน
แต่พวกเราก็ไม่ได้กลับมาเป็นเหมือนเก่า ผมไม่สนใจแล้ว ผมแค่คิดว่าอย่างน้อยผมก็ไม่ได้คาใจ เพื่อนผมอาจถามว่า มิงโงง่หรอ แต่ผมไม่เสียใจเลยที่ทำแบบนั้น
ผมไม่ได้รักมันแล้ว แล้วก็มันคงไม่อยากจะสนใจผมด้วย
นี่แหละจบดีสุดแล้ว
เพื่อนเก่าแก๊งนั้นเหมือนกัน ผมก็เคยเกลียดมันมากมันทั้งขโมยของผม หักหลังตึง ๆ โบ้ยผม แต่พอกลับมาเจอกันอีกครั้งตอนที่เดินผ่านตรงบรรได ผมเห็นว่าพวกมันเปลี่ยนไปมาก ไม่มีคราบเด็กกะโปโลที่นั่งแหกกางเกงเป้าขาดหน้าปนะตูตอนประถมแล้ว ไม่มีคนที่กลัวขี้นกแล้วขอให้ผมเช็ดให้แล้ว
ผมเคยได้ขนมจากมันครั้งหนึ่ง แล้วตั้งแต่ที่เดินผ่านกันตรงบรรไดก่อนเจอกันผมคิดว่าผมจะโกรธมันยังไง มันจะจำผมได้ไหม หรือถ้าเกิดว่าอะไรก็ไม่รู้วุ่นวายไปหมด
แต่แค่ได้เห็นหน้ามันคุยกับเพื่อนใหม่ข้าง ๆ ผมก็แค่เดินสวนต่อไป ไม่ได้ทัก เพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันก็ถามว่าอยากเจอไม่ใช่เหรอ ไหงเมิงไม่ทักอะ หรือลืม
ผมก็เลยบอกว่า ไม่เอาละ Guหิว ไปหาไรกินเหอะ

ผมไม่มีแฟนเก่าคนโปรดเลย
ผมมีแต่เพื่อนเก่าคนโปรด
แต่มันก็เป็นแค่เรื่องในอดีต ปัจบันบันผมเรียนรู้อะไรมากขึ้น รักตัวเองให้มากกว่า เหนื่อยกับการคิดว่าความรักกับเพื่อนและแฟนต่างกันยังไง เพราะตอนนี้ผมคงต้องเอาตารางเคมีมายัดใส่สมองก่อน...
ผมอาจเคยโดนทำโทษเพื่อคนอื่น เคยรับผิดแทนคนอื่น เคยเจ็บตัวให้คนอื่น แต่ผมไม่เคยคิดรักตัวเอง ผมเกลียดหน้าของตัวเอง ผมเกลียดขี้แมงวันตรงคอ เกลียดที่ไม่ได้ไปหายายครั้งสุดท้าย เกลียดลายมือ เกลียดเสียงตัวเอง
ผมอาจไม่ได้เจอเพื่อนที่สมบูรณ์แบบพวกนั้นอีก คงอาจไม่ได้รักใครมากเท่านั้นอีก และคงอาจไม่ได้เกลียดใครที่เคยรักแบบนั้นอีกแล้วด้วย
ถึงคนที่ผมเคยรักมาก
ตอนนี้01:32น. วัน3เมษา2566
กินข้าวให้อร่อย
ทั้งหมดที่พูดมาเป็นแค่เรื่องของคนธรรมดาคนหนึ่ง ผมไม่โกรธหากคุณบอกว่ามันเป็นแค่เรื่องแต่ง เพราะยังไงผมก็แค่นึกขึ้นได้แล้วอยากมาเล่าสู่ก็เท่านั้น
หรือไม่ผมก็แค่อยากให้มีใครสักคนอ่านเรื่องพวกนี้
ตอนนี้ผมเลี้ยงปลาตู้หนึ่ง นางฟ้าหางกระดิ่งอะไรสักอย่าง ชักเกอร์หน้าแลน ปลาลายมิกกี้เม้าท์ บอลลูน สุมาตรา แล้วก็อะไรสักอย่างจากงานวัด แล้วผมก็จัดห้องใหม่ มีเตียงใหม่ โต๊ะใหม่ เสื้อผ้าใหม่ ๆ แล้วก็คงต้องไปบ้านพ่อเลี้ยงช่วงสงกราณต์อีกแล้ว (ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่อยากนอนอยู่บ้านมากกว่า)
ผมเปลี่ยนแชมพู เปลี่ยนโฟมล้างหน้า เปลี่ยนกลิ่นดอกโมกเป็นดอกมะลิ แล้วก็หยุดกินยาแล้ว
ถึงคนที่ไม่รู้จัก ขอให้กินข้าวให้อร่อย


แสดงความคิดเห็น

1 ความคิดเห็น