รีวิวนิยายประจำสัปดาห์ มิปรารถนาเป็นเซียน ไยเป็นเซียนแล้วต้องขี้หึงทุกวันเล่า : เมื่อราชาผีอายุร้อยปี ถูกอัญเชิญมาอยู่ในร่างเซียน พร้อมรับบทพี่เลี้ยงเซียนจวิน!

รีวิวนิยายประจำสัปดาห์
มิปรารถนาเป็นเซียน ไยเป็นเซียนแล้วต้องขี้หึงทุกวันเล่า

สาวกนิยายวายรสแซ่บต้องได้ต้องโดนเรื่องเน้~ #มิปรารถนาเป็นเซียน ไยเป็นเซียนแล้วต้องขี้หึงทุกวันเล่า เรื่องราวของ ‘ฉิงชางจวิน’ ราชาผีแห่งปรโลกที่เสียสติเข่นฆ่าผู้คน ตี้จวินจึงลงโทษสะกดไว้ใต้ก้อนหิน กระทั่งมีมือดีอัญเชิญวิญญาณราชาผีมาเข้าร่างขององค์รัชทายาทแห่งโซว่หลิง เพื่อปกป้องดวงจิต แต่แน่นอนว่าราชาผีผู้ยิ่งใหญ่ไม่มีทางยอมฟังคำสั่งมนุษย์อยู่แล้ว ถึงยังงั้นเพื่ออิสรภาพ เลยจำใจรับภารกิจ

มิปรารถนาเป็นเซียน ไยเป็นเซียนแล้วต้องขี้หึงทุกวันเล่า 

เขียนโดย : 肜公子

หมวด : ฟรีสไตล์ > นิยายวาย

จำนวนตอน : 277 ตอน (จบแล้ว)

คำโปรย

หากผีกับคนยังรักกันได้ แล้วไฉน..ราชาผีจะตกบ่วงรักท่านเทพเซียนไม่ได้เล่า!

ข้าคือราชาผีฉิงชางจวินผู้ฉาวโฉ่

ก่อนจะเป็นผี ทุกคนก็ต้องเคยเป็นคนมาก่อน แต่เวลานับร้อยปีในปรโลกได้กัดกินความทรงจำจนหลงลืมชีวิตมนุษย์ไปหมดแล้ว ‘ฉิงชางจวิน’ จำได้แค่ว่าตอนเป็นมนุษย์ชื่อ ‘เจียงเฉิงเยว่’ ทั้งยังอายุสั้นตายตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มน้อยเลยเศร้าใจที่ไม่ได้ใช้ชีวิต ภายหลังจึงตั้งใจฝึกฝนวิชามารทั้งหลายเหล่จนได้กลายเป็นราชาผีแห่งปรโลกผู้น่าหวาดหวั่น

แต่เพราะฝึกวิชามารมากไปทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการควบคุมตัวเอง เสียสติเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์จนย่อยยับทั้งเมือง ชื่อเสียงของราชาผีจึงฉาวโฉ่ขึ้นมาอย่างกู่ไม่กลับ แถมยังถูกตี้จวินบนสวรรค์จับแยกร่างฉีกวิญญาณเป็นชิ้นๆ (ตายแล้วตายอีก) สะกดไว้ใต้ก้อนหินหนาวเหน็บ ‘ว่อเจียว’ เพื่อลงทัณฑ์ จบตำนานราชาผีผู้สร้างความหวาดหวั่นให้กับมนุษย์ในชั่วพริบตา 

เมื่อราชาผีต้องมาเป็นเซียน

เพื่อภารกิจปกป้องดวงจิตองค์รัชทายาทจนกว่าจะสิ้นอายุขัย ฉิงชางจวินเลยต้องเป็นเซียนผู้แข็งแกร่ง แต่ร่างเดิมของเขาร่อแร่เต็มทีจากผลของคำสาปร้อยผีกลืนใจ ถึงยังงั้นก็ยังดีที่มีตัวช่วยอย่าง ‘หยกคู่เพลิงสุวรรณ’ ของวิเศษที่ช่วยปกป้องสิ่งชั่วร้ายต่างๆ รวมทั้งคำสาป กระนั้นด้วยสถานะขององค์รัชทายาทอันสูงส่ง ทุกย่างก้าวของชีวิตจึงเต็มไปอันตราย จะกินจะนอนก็ต้องคิดแล้วคิดอีก ลำบากลำบนกว่าตอนเป็นผีเยอะ

ฉิงชางจวินเลยลองเข้าหาหลี่อวิ๋นหังบ้างเพื่อสานสัมพันธ์พี่น้องให้แน่นแฟ้น แต่กลับกลายเป็นว่าเจ้าเด็กคนนี้ไม่ได้เคารพหรือคิดว่าเขาคือเสด็จพี่เลยสักนิด ที่แสดงออกมาก่อนหน้าก็แค่ทำไปตามมารยาท ดังนั้นจึงถอยห่างเช่นกัน กระทั่งคืนเดือนดับได้มาถึง เขาได้พบว่าหลี่อวิ๋นหังกำลังถูกวิญญาณรุมกินโต๊ะตอนหลับ ซึ่งหากเขาไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย เจ้าเด็กคนนี้ต้องตายแน่!

ตำนานเลี้ยงต้อยที่แท้ทรู

หลังจากช่วยชีวิตหลี่อวิ๋นหังไปหลายครั้งหลายครา ฉิงชางจวินคิดว่าอีกฝ่ายต้องซาบซึ้งใจมากเป็นแน่ แต่กลับกลายเป็นว่านอกจากจะไม่สำนึกในบุญคุณ หลี่อวิ๋นหังยังประกาศกร้าวว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือ หรือแม้กระทั่งความเมตตา แต่พอเขาเริ่มไม่สนใจจริงๆ หลี่อวิ๋นหังกลับเป็นฝ่ายมาเรียกร้องความสนใจเอาแต่เรียก เสด็จพี่! เสด็จพี่! แถมแค่เขาเช็ดน้ำตาให้เซียนฝึกหัดน้อยคนอื่นในวิหาร กลับแสดงท่าทีไม่พอใจราวกับเขาฆ่าใครตาย สรุปหลี่อวิ๋นหังอยากให้สนใจหรือไม่กันแน่

เวลานั้นประจวบเหมาะพอดีกับที่เสด็จพ่อส่งจดหมายตามตัวกลับวังหลวง หลี่อวิ๋นหังเลยได้จังหวะเว้นระยะห่างเพื่อทบทวนตัวเองอย่างละเอียด แต่หลี่อวิ๋นหังไม่ยอมให้เขาได้ทำ อย่างนั้นพร้อมทั้งยังเปิดเผยความในใจที่มีต่อเขามาตลอดสามปี

สำหรับเรื่อง #มิปรารถนาเป็นเซียน ไยเป็นเซียนแล้วต้องขี้หึงทุกวันเล่า ต้องบอกว่าเป็นอีกเรื่องที่พี่จินชอบมาก (มันดีย์มากค่ะ) อยากอวยมากกว่านี้แต่ไม่รู้จะหาคำไหนมาอวยแล้ว เพราะเนื้อหาเจ้นจ้นสนุกทุกตอน นอกจากนี้ความรักต้องห้ามของทั้งสองที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้ (ปาดน้ำตาแล้วอ่านต่อไปค่ะ) เพราะยังมีอีกร้อยกว่าปีให้หลังคอยลุ้นอยู่ว่าท่านราชาผีกับท่านเซียนจะเป็นยังไงต่อ

ซึ่งก็อย่างที่เล่าไปคร่าวๆ ว่าด่านเคราะห์ของทั้งสองเยอะมาก มีปมและเรื่องราวเบื้องลึกเบื้องหลังนับร้อยปีอีกมากที่พี่จินไม่ได้หยิบมาพูดถึง เนื่องจากอยากให้เพื่อนๆ ทุกคนได้ลองสัมผัสด้วยตัวเอง แล้วจะเข้าใจเลยว่าทำไมพี่จินถึงได้ชอบขนาดนี้ ขอกระซิบว่าใครชอบนิยายวายแนวจีนโบราณต้องห้ามพลาดเรื่องนี้เด็ดขาด หรือใครชอบเรื่องราวความรักขมปี๋และความสัมพันธ์ซับซ้อนปนความฟินก็อยากให้ลองชิมสักนี้ดดด แล้วจะติดใจไม่ลืมเลือน!

-พี่จิน-