เกษตรกรเลี้ยงวัวหันมาแต่งนิยายออนไลน์ เลี้ยงดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่า! | The Chosen EP. 44 รอรัก

เกษตรกรเลี้ยงวัวหันมาแต่งนิยายออนไลน์ 
เลี้ยงดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่า! 

The Chosen EP. 44 รอรัก

“รายได้จากการเขียนนิยายทำให้เราสามารถเลี้ยงดูแลพ่อแม่ที่แก่เฒ่าได้ค่ะ เราได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก และตายาย เราไม่ต้องกังวลว่าจะมีเงินให้ลูกไปโรงเรียนไหม หรือเวลาไปหาหมอก็ไม่ต้องกังวลค่ารถ ค่ากินค่าอยู่ ถือว่าเปลี่ยนชีวิตเราให้ดีขึ้นมากค่ะ”

รอรัก เล่าว่า เธอเริ่มเขียนนิยายเมื่อสองปีก่อน ตอนนั้นเธอชอบอ่านอยู่แล้ว และเคยเห็นว่าการเขียนนิยายสามารถสร้างรายได้ได้จริง พอเจอวิกฤตโควิด เธอเลยนึกถึงการเขียนนิยายออนไลน์เป็นอย่างแรก คิดว่าลองทำดู ไม่เสียหายอะไร นับตั้งแต่นั้นมา เธอจึงเริ่มเขียนนิยายในนามปากกา “รอรัก” จนปัจจุบันมีผลงานนิยายมาแล้วกว่า 13 เรื่อง อาทิ ลั่วเซ่าซีสตรีผู้ทรนง, ซวยจริงๆ ข้ามีสามีตาบอด, ฮูหยินส้มหล่น และเรื่องอื่นๆ อีกมากมาย 

มาตามดูเส้นทางนักเขียนที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจดีๆ จากเกษตรกรเลี้ยงวัวสู่นักเขียนนิยายออนไลน์กัน!  

เขียนนิยายออนไลน์ตอบโจทย์ที่สุด
เพราะอยากดูแลพ่อแม่ที่แก่ชรา 

ตอนนี้เขียนนิยายมาสองปีแล้วค่ะ นอกจากเขียนนิยาย “รอรัก” ก็เป็นเกษตรกร เป็นชาวนาเลี้ยงวัวค่ะ งานอดิเรกในช่วงเวลาว่างจากการทำงานก็คือ การอ่านนิยายค่ะ  

ต้องบอกก่อนว่า ปกติเราชอบอ่านนิยายมากค่ะ เรามีความฝันอยากเป็นนักเขียนมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ด้วยโอกาสและยุคสมัยไม่เอื้ออำอวยความสะดวกเท่าทุกวันนี้ ทำให้เราเริ่มต้นช้ากว่าคนอื่นๆ มาก แต่ก่อนก็ไปซื้อหนังสือเป็นเล่มมาอ่าน แต่พอมาอยู่บ้านนอกก็ไม่มีร้านหนังสือเลย แล้วเราก็ไม่ค่อยได้เข้าตัวเมืองด้วย จนเรามาหัดเล่นโซเซียลก็เลยได้เริ่มอ่านนิยายบนเว็บเด็กดีค่ะ ตามอ่านตั้งแต่ตอนที่ยังไม่มีติดเหรียญจนกระทั่งตอนนี้ 

ตอนนั้นมืดแปดด้านไปหมด เราไม่มีรายได้เลย เราเลยคิดว่าจะลองแต่งนิยายดู ไม่มั่นใจเลยค่ะว่าจะขายได้ไหม แต่อยากลองดูค่ะ คิดว่า ‘เอาวะ ลองดูไม่เสียหายอะไร ถ้าเขาจะดูดเงินในบัญชีเรา ก็ไม่มีเงินให้ดูดหรอก เพราะบัญชีไม่มีเงิน’ ตอนแรกคิดแบบนี้เลยค่ะ (หัวเราะ) 

จนถึงตอนนี้เราคิดว่า เราคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจลงมือทำในตอนนั้น เรื่องแรกที่เขียนก็ขายเลยค่ะ ถึงไม่มีคนซื้อเราก็ทำใจเอาไว้แล้ว แต่โชคดีมากที่มีคนมาซื้อ จำได้ว่าดีใจมาก นี่คือเงินที่เกิดจากงานที่เราชอบ เราไม่ได้คาดหวังมากแต่มันก็ไม่ทำให้เราผิดหวังค่ะ

เขียนนิยายเรื่องแรกก็เจ็บหนักเลย 
แต่ไม่ท้อ เพราะ…

ก็อดทนนะ พยายามเขียนจนจบ เพราะก็มีนักอ่านส่วนหนึ่งที่เขาชอบและคอยให้กำลังใจ เมนต์น่ารักๆ ก็เยอะ ผู้อ่านที่เขาไม่บ่นไม่ต่อว่าก็มีเช่นกัน โดเนทที่นักอ่านให้มา หรือแม้แต่ยอดวิวที่ขึ้นเงียบๆ ก็ทำให้เรามีกำลังใจในการมองข้ามคอมเมนต์แย่ๆ ได้ค่ะ ทำให้เรารู้สึกว่าต้องเข้มแข็งทำให้มันจบให้ได้ สุดท้าย ผู้อ่านทุกคนก็เป็นส่วนหนึ่งในแรงผลักดันที่ทำให้เราก้าวมาเป็นนักเขียนจนถึงทุกวันนี้ค่ะ 

มีนิยายพังก็ต้องมีนิยายปัง
ยิ่งเขียนเยอะ ยิ่งมีประสบการณ์ 

ตอนเขียนนิยาย อยู่ๆ ไอเดียก็ผุดขึ้นมาเองค่ะ แต่ส่วนตัวคิดว่าน่าจะเกิดจากประสบการณ์ที่สั่งสมมาอย่างยาวนาน มาจากการที่เราเป็นคนอ่านนิยายมาเยอะ เพราะเราชอบแนวที่ตัวเอกลำบากนิดๆ ไม่ชอบอะไรที่แมรี่ซูค่ะ ช่วงนั้นก็จะหาอ่านยากมากเลยตัดสินใจแต่งนิยายอ่านเองเสียเลย

นิยายเรื่องนี้ทำให้คนรู้จักเรามากขึ้น และเป็นเรื่องที่เราคิดว่าเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของชีวิต เพราะผู้อ่านทุกคนให้กระแสตอบรับที่ดีมากๆ เกินกว่าที่ตั้งเป้าไว้มากค่ะ แล้วมันก็สร้างรายได้ให้เราได้จนเราอยากเขียนนิยายเป็นอาชีพ เป็นจุดเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่มากๆ ค่ะ 

จากเกษตรกรเลี้ยงวัว
สู่นักเขียนนิยายออนไลน์

ช่วงนั้นไร้ทางออกจริงๆ ค่ะ เห็นแสงสว่างแค่ทางนี้เลย จะทิ้งพ่อแม่ไปหางานทำก็ไม่ได้ แต่เราก็ไม่มีรายได้เลย เลยลองติดเหรียญดู คาดหวังแค่ว่ามีสักคนก็ยังดีค่ะ ไม่ได้วาดหวังไว้สูงนัก ปรากฏว่าขายได้จริงๆ ตอนนั้นเรารู้สึกดีใจมากค่ะ โชคดีมากๆ ที่มีคนซื้อนิยายเราอ่าน เราได้รับฟีดแบ็กที่ดีมากๆ ค่ะ และมันเป็นกำลังใจที่ดีที่ทำให้เราอยากแต่งนิยายต่อไปเรื่อยๆ 

รายได้จากการเขียนนิยายทำให้เราสามารถเลี้ยงดูแลพ่อแม่ที่แก่เฒ่าได้ค่ะ ซื้อของใช้เข้าบ้านได้ แล้สเราก็ยังแบ่งปันบางส่วนไปทำบุญด้วยค่ะ เราได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก และตายาย เราไม่ต้องกังวลว่าจะมีเงินให้ลูกไปโรงเรียนไหม หรือเวลาไปหาหมอก็ไม่ต้องกังวลค่ารถ ค่ากินค่าอยู่ ถือว่าเปลี่ยนชีวิตเราให้ดีขึ้นมากค่ะ 

เมื่องานเลี้ยงวัวก็ต้องทำ 
งานนิยายก็ยังต้องเขียน.. 

ต้องเล่าก่อนว่า ช่วงก่อนหน้านี้ประมาณหนึ่งเดือนข้าวที่ปลูกตาย เราก็เลยต้องไปดำนาตรงที่มันตายใช้เวลาหลายวันเลยค่ะ ใส่ปุ๋ยคอกปุ๋ยเคมีเพื่อให้ได้รวงข้าวที่เต็มรวง ช่วงนี้ก็เลยทำเพียงแค่เกี่ยวหญ้าให้วัวเท่านั้น เกี่ยวหญ้าเสร็จเราก็กลับมาที่บ้านเพื่อเขียนนิยายต่อ 

ช่วงเที่ยงก็ไปเอาวัวกินน้ำเพราะเราไม่ได้เลี้ยงแบบปล่อย เพราะกลัวจะไปกินข้าวที่นาข้างๆของคนอื่น พอเอาวัวไปกินน้ำเสร็จ เราก็เอาวัวมาผูกไว้ที่เดิมแล้วก็กลับมานั่งเขียนนิยายต่อ 

ตอนเย็นหลังจากไปรับลูกที่โรงเรียนเสร็จก็ไปเอาวัวเข้าคอกแล้วกลับบ้านทำกับข้าวค่ะ กินข้าวเสร็จเราก็มานั่งทำงานจนถึงสองทุ่ม เป็นแบบนี้ทุกวันค่ะ แต่ก็มีบางครั้งที่ช่วงกลางวันจะไม่ได้เขียนเพราะมีธุระให้ต้องไปจัดการ ทั้งงานโรงเรียนของลูก ทั้งธุระอื่นๆ แต่ช่วงเวลาที่เขียนนิยายแน่ๆ คือช่วงเวลาหนึ่งทุ่มครึ่งถึงสามทุ่มค่ะ เราตั้งใจจะเขียนนิยายทุกวัน พยายามทำให้ได้วันละตอนก็ยังดี เป้าหมายของเราตอนนี้คือหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้ออกหนังสือเป็นเล่ม ได้รีเมคนิยายของเราเป็นละครบ้างค่ะ

เส้นทางนักเขียนที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบของ “รอรัก” ทำให้เราได้เห็นแรงบันดาลใจดีๆ จากนักเขียนสาวบ้านทุ่งคนนี้มากมาย ทั้งการไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา และอุปสรรคที่ได้ประสบพบเจอบนเส้นทางแห่งนี้ 

เชื่อว่าเรื่องราวแรงบันดาลใจดีๆ จากนักเขียนสาวบ้านทุ่งที่นำมาเล่าสู่กันฟังในวันนี้ จะเป็นอีกหนึ่งกำลังใจดีๆ ให้นักเขียนเด็กดีได้นะคะ ^^

พี่แนนนี่เพน

อ่านนิยายของ รอรัก

• ลั่วเซ่าซีสตรีผู้ทรนง 
• ท่านพ่อท่านแม่พวกท่านเลิกเป็นคนดีเถอะ
• ฮูหยินส้มหล่น
• ซวยจริงๆข้ามีสามีตาบอด