เจียมใจ นามปากกานี้ได้มาเพราะมูเตลู!

ต้องขอเล่าก่อนว่านิยายสร้างชื่อของนักเขียนเจ้าของนามปากกา เจียมใจ เป็นแนวความสัมพันธ์สามีภรรยา ซึ่งนับว่าเป็นพล็อตที่ฮอตฮิตทุกยุคทุกสมัย เขียนกี่ครั้งก็ปัง เรียกกระแสคนอ่านได้แบบไม่มีตก เชื่อว่านักอ่านคนไหนที่เป็นคอนิยายแนวนี้ จะต้องเคยผ่านตาซีรีส์ดวงใจนารีของเจียมใจกันมาบ้างแล้วแน่ๆ  (พี่ข้าวปุ้นก็อ่านเหมือนกันนะ) 

เอาล่ะค่ะ อย่ารอช้ากันอยู่เลย เราไปพูดคุยทำความรู้จักกับเจียมใจกันดีกว่า แล้วจะได้รู้ว่าถึงแม้นามปากกาจะได้มาจากมูเตลูก็จริง! แต่ฝีมือในการเขียน และความพยายามของเธอเนี่ย มาแบบตั้งใจนะคะ ไม่ได้มากับดวงแต่อย่างใด 

เจียมใจ 
ชื่อนามปากกาที่ได้มาเพราะความมูเตลู!

สวัสดีค่ะ เจียมใจ แสนซนคนงาม (ว้าย! บอกอายุมาก 555) เป็นนักเขียนฝึกหัดคนหนึ่งค่ะ ฝึกและหัดสำหรับทุก ๆ งานที่เริ่มเขียน และคงจะฝึกหัดไปตลอดชีวิต

ก่อนจะมาเป็นนักเขียน 
ก็เคยทำงานเป็นพนักงานบริษัทมาก่อน

“ทำงานอะไร ทำไมไม่ได้รับโทรศัพท์พ่อ ย่า อา ๆ เลย ทุกคนเป็นห่วงมาก” แบบตอนนั้นเองเพิ่งนึกได้ว่านี่ฉันบ้างานปานนี้เลยเหรอ พ่อบอกมาอีกว่า “ถ้าทำงานหนักขนาดนั้น กลับมาอยู่บ้านเถอะ ลูกคนเดียวพ่อเลี้ยงได้”

ตาย ๆ อายุไม่น้อยแล้ว ให้พ่อเลี้ยงได้รึ เก็บไปคิดหนักค่ะ แต่ด้วยเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก ๆ และหลัง ๆ มาก็เน้นอ่านนิยายออนไลน์ มีเพื่อนเป็นนักเขียนก็หลายคน เลยคิดว่ามันน่าลอง เพื่อนบอกน่าลองก็ลองสิคะ ลองแล้วติดใจ ตัดสินใจลาออกจากงาน ท่ามกลางความอึ้งและงุนงงของทุกคนเลยค่ะ ตอนนี้เลยเขียนงานอย่างเดียว

นักเขียนคืออาชีพที่ใช่.. ต้องเล่าก่อนว่าเจียมใจเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากกกก ตอนทำงานบริษัทเพื่อนก็ไม่ค่อยคบหรอกค่ะ ก๊ากกก เพราะเอาแต่ทำงาน มองทุกสิ่งรอบตัวเป็นเรื่องไร้สาระ ทำงานจนบางทีไม่ออกไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อน ไม่ไปช้อปปิงตอนเย็นกับคนอื่น อะไร ๆ ก็งาน จนโดนเขม่นบ่อย ๆ พอมาเขียนนิยาย จนใคร ๆ ก็เรียกว่านักเขียน มันกลายเป็นว่า นักอ่านเขาไม่สนหรอกว่าเราเป็นใครอะไรยังไง เขาสนแค่ว่าออกมางานมาไว ๆ รออยู่นะ รอเรื่องต่อไปนะ เมื่อไหร่เรื่องใหม่จะมา (ทวงกันเก๊งเก่ง 555) มันเลยเหมือนเป็นจุดพอใจ เราบ้างาน คนอ่านก็บ้าอ่าน เหมาะสมกันเนาะ 5555

ช่วงเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง

เรามีความกังวลนิดหน่อย กลัวจะว่างงาน แต่คือตอนตัดสินใจ เราไม่ใช่เด็ก ๆ เลือดร้อนแล้ว ส่วนหนึ่งมีเงินสำรอง และรู้ว่าถ้าเขียนนิยายไม่รุ่ง ทำอย่างอื่นได้อีกหลายอย่างค่ะ

ข้อคิดที่ได้จากการเป็นนักเขียน.. ได้เยอะมาก ๆ ค่ะ หลายอย่าง แต่อย่างหนึ่งที่เด่นชัดคือ งานมีคุณค่าทุกแนว เพราะมันคืออรรถรสที่วัดคุณค่ากันไม่ได้ คนที่จ่ายเงินซื้อคือเขาต้องการความสุขในแนวทางนั้น สนุกของเขา อาจไม่สนุกของเรา แต่ไม่ว่ายังไง...มันก็เกิดความสุขเหมือนกัน เพราะงั้น ให้คุณค่างานตัวเองเทา ๆ กับที่ให้คุณค่างานคนอื่น

ย้อนรอยซีรีส์ดวงใจนารี 
กับความปังแบบเหนือความคาดหมาย 

เสียงตอบรับที่คาดไม่ถึงจากแฟนนักอ่าน  เป็นความรู้สึกที่เหนือความคาดหมายแบบมาก ๆ เพราะมันเป็นการประเดิมของเจียมใจแบบไม่เคยมีแฟนคลับมาก่อน แต่กระแสตอบรับทำเอาอึ้ง อึ้งแบบอึ้งจริง ๆ น้ำตาไหลเลย เพราะก่อนหน้านั้นคิดว่าเราคงสู้นักเขียนที่มีแฟนคลับไม่ได้แล้วแน่ ๆ แต่ไม่เป็นไรแค่ขายได้สัก สิบยี่สิบโหลก็คือดีใจแล้วสำหรับการเริ่มต้น ต้องขอบคุณนักอ่านมากจริง ๆ ที่เปิดใจกว้างมาก ๆ ให้เจียมใจได้เข้าไปมีที่ยืน ขอบคุณที่สุดเลยค่ะ

แพลนนิยายซีรีส์เซ็ตถัดไป  ทีแรกไม่มีค่ะ เข็ดมากกับซีรีส์ มันต้องทำงานค่อนข้างหนัก ทั้งไทม์ไลน์ของเรื่อง ทั้งตัวละครที่เยอะและโยงกันมั่วไปหมด แต่...นักอ่านน่ารักอะ ยุเก่ง ทวงเก่งด้วย 555 เจียมใจก็บ้ายุด้วยสิ เลยต้องยอมตามใจกันบ้าง แพลนต่อไปคือ น้อง ๆ ทั้งสามคนจากซีรีส์ทั้งสามเรื่องค่ะ แพ้คำนักอ่านที่บอกว่า “รักครอบครัวอัศววงศ์ธรรม แบบไม่อยากให้สิ้นสุดจักรวาลนี้” โธ่ ทำซะใจบางก็ต้องไปต่อไหมล่ะคะ อิอิ

นิยายเรื่องใหม่ล่าสุด 
“คลื่นแสงดาว” กับเรื่องราวของการมูฟออน

คลื่นแสงดาวเป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่โดนแฟนนอกใจไปมีคนอื่น แต่ผ่านมาสองปีแล้วเธอก็ยังลืมเขาไม่ได้ แม้จะมีผู้ชายหลายคนมาจีบมาชอบ หรือแม้กระทั่งมีผู้ชายแสนดีคนหนึ่งคอยดูแลใกล้ ๆ ก็ยังติดกับรักครั้งเก่า แต่พอวันหนึ่งเกิดความผิดพลาดในชีวิต ทำให้ต้องระหกระเหเร่ร่อนไปอยู่ต่างจังหวัด เธอกลับได้พบใครบางคนที่ทำให้มูฟออนได้ง่ายดาย และได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ในชีวิตไปพร้อมกับความรักครั้งใหม่ที่สดใส...กว่าครั้งเก่า

แรงบันดาลใจที่ได้มาจากการฟังเพลง   จุดที่คิดเรื่องนี้ขึ้นมาคือตอนวิ่งออกกำลังกายบนลู่วิ่งแล้วฟังเพลงไปด้วย มีเพลงหนึ่งพูดถึงการมูฟออน เลยคิดต่อเล่น ๆ ว่า เออ คนเราทำไมบางทีแม่งเศร้าได้นานหลายปีจังวะ ทำไมเลิกรักคนนั้นไม่ได้สักที แต่พอได้เจอใครบางคนทำไมโกออนได้อย่างไวเลยนะ เลยคิดว่า เออ ถ้าเจอคนที่ใช่ อดีตหรืออนาคตก็ไม่ทันได้มองแล้วละ ขอตัวมูฟออนก่อนละกัน 555 ประกอบกับก่อนหน้านั้นน้องนุ่น (Achirahh) ไปเที่ยวภูเก็ตแล้วส่งรูปนั่งริมทะเลเหงา ๆ มาให้ดู ใจเลยแซวน้องไปว่า “ทะเลกลางคืนนั่งคนเดียวมันจะเหงา แต่ถ้ามีใครสักคนนั่งข้างเรามันจะโรแมนติกนะ หาผู้ดี ๆ สักคนสิคะซิส” ไดอะล็อกนี้เลยกลายเป็นหัวใจหลักของคลื่นแสงดาวค่ะ

แรงบันดาลใจของคาแรคเตอร์ ‘อาฟ้า’ เริ่มจากแรงบันดาลใจที่ตอบไปข้อข้างบน เลยคิดต่อว่าคนแบบไหนที่เหมาะจะทำให้ใครสักคนมูฟออนได้ พอดีกับเฟซบุ๊กแจ้งเตือนความทรงจำว่าครบปีเรื่อง ‘คืนพร่ำรัก’ ขึ้นมา พระเอกเรื่องนั้นเป็นคุณอาเหมือนกัน นักอ่านเลยบอกว่าอยากได้พระเอกอบอุ่นแต่ร้อนผ่าวแบบอาเขตต์สักคน ใจเลยเห็นด้วยว่าเออ พระเอกลุคคุณอา อบอุ่น ใจดี เป็นผู้ใหญ่ ใช้เหตุผล และแซ่บ น่าจะเป็นใครสักคนที่ช่วยทำให้ทะเลหายเหงาได้ ทำให้นางเอกพร้อมจะมูฟออนและโกออนได้แบบไม่ทันรู้ตัวรู้ใจ อาฟ้าขาก็เลยถือกำเนิดเกิดขึ้นมาค่ะ อิอิ

‘นักอ่านคือเรา เราคือนักอ่าน เรารักคนแบบไหน ไม่ชอบคนแบบไหน นักอ่านก็คงไม่ต่างกัน’ นี่คือสิ่งที่คิดเสมอ เราไม่ชอบคนที่พูดไม่ดีกับเรา นักอ่านก็คงแบบนั้น เราอยากได้คนอบอุ่นใจดี นักอ่านก็คงแบบนั้น ฯลฯ จริงอยู่ว่าคนเรารสนิยมต่างกัน ไทป์ต่างกัน เพราะงั้นเราจะเขียนให้ถูกใจคนทุกไทป์ไม่ได้ สิ่งที่ต้องเลือกคือให้ตรงไทป์เราเป็นลำดับแรก แล้วสร้างตัวละครตัวนั้นขึ้นมาให้มีเสน่ห์ สำหรับเจียมใจ ‘เสน่ห์’ คือมีความเรียลครึ่งหนึ่งความฟุ้งฝันครึ่งหนึ่งในตัวละครตัวนั้นค่ะ

ฉากประทับใจที่ทำให้เจียมใจไม่อยากมูฟออน ฉากปิดจ็อบค่ะ...ตอนนางร้ายเอ่ยเรียกชื่อพระเอกที่เคยใช้เรียกกันแบบส่วนตัว แล้วมันทำให้นางเอกถึงกับอึ้ง กลั้นน้ำตา คนเขียนก็กลั้นน้ำตาไปด้วย...เขียนฉากนี้เพราะอยากปลดล็อกทัศนคติเดิม ๆ ที่หลายคนมักยึดติดกับอดีต การได้รับรู้เรื่องบนเตียงของคนรัก มันเจ็บ แต่เราต้องไม่ลืมว่ามันผ่านไปแล้ว มันแค่อดีตที่เป็นเรื่องธรรมดา แต่ถึงกระนั้นการโดนขุดขึ้นมาแบบจัง ๆ มันก็จุกเหมือนกัน เพราะงั้นฉากนี้ใจต้องพาตัวละครทุกตัวข้ามผ่านความเจ็บไปให้ได้ด้วยทัศนคติที่ต้องแข็งแกร่งอย่างมาก และถือว่าเป็นฉากพีคของเรื่อง เพราะตลอดมาค่อนข้างฟีลกู๊ดและพระนางจัดการอุปสรรคได้ง่ายดาย...ถ้าอยากรู้ว่าทุกคนก้าวผ่านไปยังไงก็ต้องอ่านคลื่นแสงดาวแล้วละค่ะ (กรี๊ด ขายของ)

ข้อความสุดท้ายที่อยากฝากถึงชาวเด็กดี

ฝากขอบคุณชาวเด็กดีที่วันนั้น ‘แบน’ เรื่องเมียสุดปรารถนา เพราะฉาก NC ผิดกฎ 5555 ขอบคุณจริง ๆ ไม่ได้ล้อเล่น มันทำให้เรียนรู้ว่าทุกจังหวะของชีวิตมันมีที่มาที่ไป แม้แต่การทำผิดกฎ ก็สามารถทำให้เราได้มุมมองกลับมา และการโดนแบนคราวนั้นก็ทำให้ใจได้มองว่า ทำไมใจถึงใส่ฉาก NC เกินระดับที่กฎห้ามไว้ว่าได้แค่ระดับไหน เพราะเธอไม่มั่นใจฝีมือตัวเองหรือเปล่า? เพราะเธอด้อยค่าคนอ่านด้วยการคิดว่า NC มันทำให้ปังหรือเปล่า?

แต่ถึงอย่างนั้นก็นอยด์ไปนานเหมือนกันค่ะกว่าจะลุกขึ้นมาฮึดได้ และเป็นการฮึดที่บอกตัวเองว่า ‘ฉันจะเขียนเมียนำโชคโดยไม่มี NC เลยแม้แต่ฉากเดียวขณะลงเว็บเด็กดี อยากรู้เหมือนกันว่านิยายรักล้วน ๆ จะทำให้ฉันปังได้ไหม’

ผลที่ออกมาก็คือ...เมียนำโชคขึ้นอันดับหนึ่งของรวมทุกหมวด ขึ้นอันดับหนึ่งนิยายสีขาว…

อยากขอบคุณชาวเด็กดีที่เมื่อผิดก็ตักเตือน แต่เมื่อถูกก็พร้อมให้โอกาส ให้ที่ยืน...คุณคือก้าวแรกและก้าวสำคัญของเจียมใจค่ะ

. . . . . . . . . . . . .
 

เป็นยังไงกันบ้างคะทุกคน หลังจากได้อ่านเรื่องราวของเจียมใจ เรียกได้ว่ามีทั้งเรื่องราวที่ชวนให้รู้สึกอึ้งกับการต้องพบเจอกับความเปลี่ยนแปลงโดยไม่ทันตั้งตัว ทั้งอุปสรรคที่นักเขียนมือใหม่อย่างเจียมใจต้องพบเจอ กว่าจะมาประสบความสำเร็จได้อย่างทุกวันนี้

ยังไงก็ตาม พี่ข้าวปุ้นก็ขอฝากให้เรื่องราวของเจียมใจเป็นดั่งแรงบันดาลใจ รวมถึงกำลังใจให้กับนักเขียนมือใหม่ทุกๆ ท่าน ที่อาจจะกำลังประสบพบเจอกับอุปสรรคเดียวกันอยู่ หรือกำลังรู้สึกท้อจนคิดอยากจะล้มเลิกความตั้งใจ ให้ทุกคนยังก้าวต่อไปได้ในเส้นทางที่เราเลือกเดิน

สุดท้ายก่อนจากกันพี่ข้าวปุ้นก็อยากจะฝากผลงานเรื่องล่าสุดของเจียมใจ ซึ่งก็คือนิยายเรื่อง “คลื่นแสงดาว” ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของแฟนนิยายทุกท่านด้วยนะค้าา สนใจไปอ่านไปตำกันได้เลยค่ะ 

ผลงานเรื่องอื่นๆ ของ เจียมใจ

• เมียนำโชค
• เมียเหนือดวง
• ดวงเมียใหญ่

พี่ข้าวปุ้น