คุยกับ "น้องหลัน" นักเขียนมือใหม่ที่ติดเกม+ติดนิยาย จนเกิดนิยายยอดวิวหลักแสน!

แต่ใครจะคาดคิดว่า นิยายเรื่องแรกอย่าง  ‘ข้าจะร่ำรวยกว่าพวกท่านให้ดู’ จะมีรับผลตอบดีเกินคาด มียอดวิวทะลุไปถึง 7 แสนวิว พอมาแต่งนิยายเรื่องที่สองอย่าง ‘สตรีปลูกผักเช่นข้ามิง้อบุรุษ’ นิยายเรื่องนี้ก็ยังปัง ขึ้นไปติดท็อป 3 ของหมวดจีนย้อนยุคอีกด้วย ! (ข้อมูลวันที่ 20 มิถุนายน 2565)

ตอนนี้ นอกจากน้องหลันจะยึดอาชีพนักเขียนเป็นอาชีพหลักแล้ว น้องหลันยังมีงานอดิเรกอีกอย่างหนึ่งคือการเป็น ‘เกมเมอร์’  ด้วยค่ะทุกคน และการเป็นเกมเมอร์นี้แหละ ที่ทำให้เธอได้แรงบันดาลใจมาแต่งนิยายแนวระบบให้ทุกคนได้อ่านกัน !

เราตามมาดูกันดีกว่าว่า เส้นทางการเป็นนักเขียนของน้องหลันเริ่มต้นได้อย่างไร และเพราะอะไรเธอถึงเขียนนิยายได้ปังตั้งแต่เรื่องแรก มาหาคำตอบไปพร้อมกันในบทสัมภาษณ์นี้เลย !

ชอบอ่านนิยายมาก
จนอยากมีนิยายเป็นของตัวเอง
 

น้องหลันเรียนจบคณะ ศิลปศาสตร์ สาขาภาษาอังกฤษ เรียนจบมาก็ได้ลองเข้าไปทำงานเป็นพนักงานต้อนรับชาวต่างชาติอยู่พักนึง แต่ก็ออกมาเพราะมันไม่เหมาะกับเราค่ะ ทำงานวันหนึ่ง 12 ชั่วโมงไม่มีวันหยุด มันไม่ไหวจริงๆ ค่ะ เลยออกจากงาน แล้วว่างงานอยู่ 2 ปีค่ะ ระหว่างนั้นก็เป็นคนติดนิยาย ใช้ชีวิตกับนิยายในเด็กดีมาตลอด 

ชอบอ่านจนเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในการดำรงชีวิตเลย เข้าห้องน้ำก็อ่าน ไปกินข้าวนอกบ้านก็อ่านค่ะ 

แรงบันดาลใจแรกที่อยากแต่งนิยายก็คืออ่านนิยายเยอะ ๆ แล้วรู้สึกอยากมีนิยายเป็นคนของตัวเอง สนองความต้องการของตัวเองให้ตัวเอกของเราพิเศษในโลกของเรา จึงตัดสินใจเริ่มเขียนบนเว็บเด็กดีค่ะ

ชีวิตประจำวันตอนนี้เรียกได้ว่านอกจากแต่งนิยายก็อยู่บ้านเลี้ยงหมาค่ะ เล่นเกมบ้าง ดูซีรีส์บ้าง..แต่การเขียนนิยายต้องมาก่อนเป็นอันดับหนึ่งค่ะ เวลาส่วนใหญ่จึงหมดไปกับการเขียนนิยายมากกว่า เพราะไม่อยากให้นักอ่านที่ติดตามเราต้องรอค่ะ 

เรื่อง ‘ข้าจะร่ำรวยกว่าพวกท่านให้ดู’ เป็นเรื่องแรกในชีวิตที่เริ่มเขียน จริง ๆ น้องหลันแต่งเพื่อสนองความต้องการล้วน ๆ เลยค่ะ เพราะอยากได้นางเอกที่เก่งและฉลาดทันคน พร้อมกับพรที่โกงสุด ๆ บอกตรง ๆว่าไม่ได้คิดว่าจะได้รับความสนใจจากนักอ่านเลย เพราะมีพล็อตเรื่องแนวๆนี้ค่อนข้างมาก ตอนแรกที่ลงนิยายเรื่องแรกเชื่อไหมคะว่าน้องหลันไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามาดู เพราะไม่เคยเขียนนิยายลงมาก่อน คนเข้ามาดูนิยายเรื่องนี้คนแรก น้องหลันกรี๊ดลั่นห้องเลยค่ะ ดีใจมาก ๆ แล้วก็ต้องดีใจมากยิ่งขึ้นเมื่อยอดวิวเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ 

เขียนเรื่องแรกว่าปังแล้ว
เขียนเรื่องสองก็ปังอีก !
 

จริง  ๆ พอจบเรื่องแรก น้องหลันเริ่มแต่งเรื่องต่อไปอย่างเรื่อง ‘สตรีปลูกผักเช่นข้ามิง้อบุรุษ’ ทันที แต่กว่าจะได้ลงเรื่องต่อไปก็หลังจากเรื่องแรกจบลงสองเดือนค่ะ เพราะมีการแก้ไขและตรวจทานหลายรอบ เพราะไม่อยากให้เป็นเหมือนเรื่องแรก ๆ ตอนแรก ๆ ที่มีเนื้อหาค่อนข้างหละหลวมค่ะ ส่วนแรงบันดาลใจนั้นต้องบอกเลยว่า เป็นเพราะนักอ่านค่ะ

สำหรับเรื่อง ‘ข้าจะร่ำรวยกว่าพวกท่านให้ดู’ กับ ‘สตรีปลูกผักเช่นข้ามิง้อบุรุษ’ ค่อนข้างต่างกันค่ะ เพราะเรื่องสตรีปลูกผักมีเรื่องของระบบเกมเข้ามา และน้องหลันเป็นเกมเมอร์ตัวแม่เลย จะชอบเล่นแนว เซอร์ไวเวิล อย่าง The Forest, Grounded, Craftopia อะไรพวกนี้มาก ๆ ค่ะ แล้วก็ได้แรงบันดาลใจเรื่องระบบมาจากเกมที่เล่น ยิ่งเขียนมีระบบเกมออนไลน์ เลยใช้อแดปได้หลายอย่างเลย 

อย่างเช่นตอนนั้นเค้าเล่นเกม Core Keeper ในเกมมีเลเวลปลูกผัก ทำอาหาร

ก็เอามาปรับกับนิยายค่ะ 

พอมีระบบเกมจึงรู้สึกว่ายากกว่าเรื่องข้าจะร่ำรวยกว่าพวกท่านให้ดู แต่ส่วนที่เหมือนกันก็คือ ทั้งสองเรื่องเป็นเรื่องแนวที่น้องหลันถนัดค่ะ คือเรื่องนางเอกเก่งกาจกว่าคนอื่นค่ะ

แล้วก็น้องหลันชอบนิยายแนวปลูกผักปรุงยา รู้สึกว่านิยายที่มีการปรุงยา ทำอาหาร ปลูกผักอะไรทำนองนี้มีเสน่ห์มากเลยค่ะ เลยอยากให้นิยายตัวเองมีเสน่ห์นั้นค่ะ มันเหมือนเป็นแนวที่ทำให้รู้สึกถึงชีวิตสบาย ๆ  ค่ะ เป็นสไตล์สโลว์ไลฟ์ค่ะ  เป็นอะไรที่หาไม่ได้ในโลกปัจจุบันของเราเลยค่ะ ทำให้น้องหลันอยากจะเขียนนิยายของตัวเองให้มันดูสบาย ๆ ที่สุดค่ะ 

จะเขียนนิยายอย่าให้ตัวเราทุกข์ 
เขียนแบบมีความสุขจะดีกว่า
 

หลังจากแต่งนิยายเรื่องแรกความรู้สึกของเราคือเรามีความสุขทุกครั้งที่มีนักอ่านคอมเมนต์ มีความสุขทุกครั้งที่ถูกนักอ่านบอกว่ารอ ถามว่าการคิดพลอตเรื่องในหัวมันยากไหม ก็ต้องตอบว่ายากพอสมควรค่ะ

อุปสรรคของน้องหลันคือ บางทีเรามีเรื่องในหัวค่ะ แต่มันไม่ตรงใจนักอ่าน นักอ่านบางคนอยากให้เป็นแบบนึง นักอ่านบางคนอยากให้เป็นอีกแบบนึง พอเนื้อเรื่องมันไม่ตรงใจนักอ่าน บางคนก็เข้ามาคอมเมนต์เราด้วยข้อความที่ค่อนข้างกระทบกระเทือนใจค่ะ ทำไมไรท์ไม่เขียนแบบนั้นทำไมตรงนี้ไม่เป็นแบบนี้ ตอนแรกๆบั่นทอนกำลังใจมาก ๆ เลยค่ะ แต่ผ่านตรงนั้นมาได้โดยการเลิกอ่านคอมเมนต์แย่ ๆ ค่ะ 

แล้วก็พยายามจะทำให้สมองปลอดโปร่งที่สุดแล้วค่อยเขียนงานออกมา ตอนทุกข์ใจน้องหลันจะไม่เขียนงานเลยค่ะ กลัวว่างานจะออกมาไม่ดี นักอ่านที่เปย์ให้เรากลัวเขาจะผิดหวังค่ะ

นักอ่านเปย์หนักมาก
ลงล่วงหน้า 10 ตอนก็ยังไม่พอ !
 

เพราะน้องหลันเป็นนักอ่านของเด็กดีก่อนที่จะเป็นนักเขียนค่ะ ตอนตัดสินใจแต่งนิยายก็เลยเลือกเขียนในเว็บของเด็กดี อีกอย่างเว็บเด็กดีเป็นเว็บที่หักเปอร์เซ็นต์ของนักเขียนน้อยมาก ๆ ค่ะ นักอ่านก็เยอะค่ะ

ส่วนรายได้จากการติดเหรียญในเว็บเด็กดีคือมากกว่าที่เราคาดหวังไว้หลายเท่าค่ะ ตอนนี้ถือว่าเป็นรายได้หลักเลยทีเดียวค่ะ ตอนแรกที่มาติดเหรียญคาดหวังเพียงแค่ค่าขนมค่ากาแฟค่ะ แต่ตอนนี้มันมากกว่าค่าขนมค่ากาแฟแล้วค่ะ

การแต่งนิยาย 
คือเขียนสิ่งที่เราชื่นชอบ และพอใจ
 

น้องหลันมาเขียนนิยายเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง ไม่ได้คิดว่าเป็นการหาเงินหรือว่าอะไรค่ะ การชื่นชอบในนิยายของตัวเอง ชื่นชอบตัวละครของตัวเอง และอยากเห็นตัวละครของเราในตอนสุดท้ายของเรื่องคือแรงผลักดันที่ทำให้เขียนจนจบได้ค่ะ

อยากจะบอกนักเขียนมือใหม่นะคะ ว่าเราต้องมีความกล้าที่จะลงนิยายของเรา ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีคนอ่าน ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนด่า เราเขียนนิยายของเราสนองความพึงพอใจของเรา คนอื่นจะว่ายังไงอย่าไปสนใจค่ะ เพราะนี่คือผลงานของเรา และที่สำคัญก็คือนอกจากนิยายของเราจะสามารถช่วยตอบสนองความพึงพอใจของตัวเราเองได้แล้ว ยังสามารถมีรายได้เสริมจากนิยายของเราได้อีกด้วยค่ะ เอาความชอบมาเป็นรายได้ เป็นกำลังใจให้นักเขียนหน้าใหม่ทุกๆคนนะคะ

เป็นอย่างไรกันบ้างคะ หลังจากที่ได้อ่านบทสัมภาษณ์ของน้องหลันกันไปแล้ว เส้นทางการเป็นนักเขียนของน้องหลัน ถึงจะเขียนนิยายได้ผลลัพธ์ดีตั้งแต่เรื่องแรก ก็ยังมีอุปสรรคที่ทำให้รู้สึกท้อ และบั่นทอนจิตใจอยู่บ้าง แต่อุปสรรคเหล่านี้นี่แหล่ะ ที่ทำให้น้องหลันปรับปรุง แก้ไขนิยายของตัวเองให้ดีขึ้น จนออกมาเป็นเรื่อง ‘สตรีปลูกผักเช่นข้ามิง้อบุรุษ’ ให้นักอ่านได้ติดตามกัน

และสิ่งหนึ่งที่พี่มิวม่อนคิดว่า เป็นกำลังสำคัญที่ทำให้น้องหลันมียอดวิว ยอดคอมเมนต์ที่เยอะขนาดนี้ ก็คือ กำลังใจจากนักอ่าน ที่คอยคอมเมนต์ คอยเป็นแรงผลักดันให้กับนักเขียน ไม่ใช่แค่เฉพาะกับน้องหลัน แต่เป็นกำลังใจสำคัญของนักเขียนทุก ๆ คนเลย ทำให้ได้มีแรงผลิตผลงานดี ๆ ออกมาให้ได้อ่านกันเรื่อย ๆ แบบนี้ :-)

พี่มิวม่อน

อ่านนิยายของ น้องหลัน

• ข้าจะร่ำรวยกว่าพวกท่านให้ดู
• สตรีปลูกผักเช่นข้ามิง้อบุรุษ