เด็กทุนสองต่อ: ชีวิตม.ปลายที่ UWC ‘คอสตาริกา’ ต่อด้วยสาขาจิตวิทยา University of Florida ‘อเมริกา’

สวัสดีค่ะชาว Dek-D ช่วงนี้หลายคนคงเริ่มมองหาโอกาสไปเปิดประสบการณ์ที่ต่างประเทศใช่มั้ยคะ วันนี้พี่เมนี่มีอีกเรื่องราวที่น่าสนใจมากของ ‘สรัน - สรันยา อาภรณ์สุวรรณ’ เด็กทุน United World College ที่ได้ไปเรียนมัธยมปลาย 2 ปีในระบบ IB ที่เข้มข้นแบบถึงพริกถึงขิง ใช้ชีวิตในโรงเรียนประจำกับเพื่อนหลากหลายชาติจากทั่วโลก แถมยังเป็นประเทศที่แรร์สุดๆ อย่าง “คอสตาริกา” ด้วย!

และหลังจากไปจุดประกายแพสชันในตัวครั้งนั้นก็ยิ่งทำให้เป้าหมายเธอชัดเจนขึ้น จนตัดสินใจเรียนต่อด้านจิตวิทยา ที่ University of Florida ของสหรัฐอเมริกา และเป็นนักเรียนทุนเต็มจำนวนด้วยนะคะ ตามมาเก็บข้อมูลกับแรงบันดาลใจดีๆ ด้วยกันเลย :)   

เด็กม. 5 ขอทุนเรียนต่อม.ปลายที่ ‘คอสตาริกา’

เราได้ไปเรียนต่อมัธยมปลายที่เมืองซานโฮเซ (San José) เมืองหลวงของคอสตาริกา ด้วยทุน United World College Scholarship ขอเล่าก่อนว่า United World College (UWC)  เป็นองค์กรนานาชาติที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อส่งเสริมให้การศึกษาเป็นตัวกลางเชื่อมนักเรียนจากทั่วโลกมาเรียนรู้วัฒนธรรมต่างๆ ร่วมกัน เพื่อที่ในอนาคตจะได้มีส่วนร่วมช่วยเปลี่ยนแปลงสังคมสู่สันติภาพในอนาคต และปัจจุบันมีโรงเรียนในเครืออยู่ 18 แห่งทั่วโลก รวมถึงที่ภูเก็ตเองก็ด้วย โดยมีทุนให้ทั้งแบบเต็มจำนวนและจ่ายให้บางส่วน (ต่างกันในแต่ละประเทศ ส่วนของเรามีจ่ายเองบางส่วน)

ตอนสมัครเค้าจะให้เราลิสต์ประเทศที่อยากไป แต่สุดท้ายก็จะดูเรื่องความเหมาะสมด้วยเช่นกัน (***ทุนการศึกษาทั้งแบบเต็มจำนวนและบางส่วนจะขึ้นอยู่กับฐานะทางการเงินของผู้ปกครอง***) มีกรอกข้อมูลทางออนไลน์ และจะสอบแบ่งเป็น 2 พาร์ตคือ เรียงความ (ไทย+อังกฤษ ตามหัวข้อประจำปี) และหลังจากนั้นก็จะมีสัมภาษณ์ (ข้อมูลทั้งหมดเช็กได้ที่หน้าเว็บไซต์ของ UWC Thailand)

คำถามของปีที่เราเจอ (2560)

• เรียงความภาษาไทย: ถามเกี่ยวกับแพสชันของเรา การเปลี่ยนแปลงที่อยากเห็นในสังคม ประเด็นสังคมที่คิดว่าสำคัญ
• เรียงความภาษาอังกฤษ: ถามเกี่ยวกับเหตุผลที่เราอยากไปเรียนที่ UWC คิดว่าเราจะมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาโรงเรียนหรือสนับสนุนในทางใดได้บ้าง
• สัมภาษณ์: พอผ่านข้อเขียนไปได้ เค้าจะมีสัมภาษณ์ทั้งแบบกลุ่มและแบบเดี่ยว คนส่วนใหญ่ที่ได้คือจะทำกิจกรรมนอกเวลากันหมดเลย

เตรียมตัวยังไง?

ตอนนั้นเราเตรียมตัวอยู่ครึ่งปีด้วยการหากิจกรรมทำเยอะๆ อย่างพวกค่ายและอาสาสมัครตามที่เราสนใจ (แต่การเรียนก็ไม่ทิ้งนะ) เพราะทุนนี้เค้าไม่ได้ตามหาเด็กหัวกะทิหรือเน้นเรียนอย่างเดียว แต่อยากได้คนที่กระตือรือร้นพอจะออกไปทำกิจกรรมต่างๆ จะได้ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมตามเป้าหมายของโครงการนั่นเองค่ะ

ส่วนนอกนั้นก็มีฝึกสกิลเขียนเรียงความ เพราะถึงจะเรียนมาแบบ EP (English Program) ก็จริง แต่ไม่ได้เรียนเขียนแบบ Academic English เลย ส่วนสุดท้ายคือเตรียมฝึกสัมภาษณ์ โชคดีที่มีอาจารย์คนนึงในโรงเรียนเค้าช่วยสอน professional interview ให้เรา ช่วยไปได้มากเลยแหละ

ชีวิตโรงเรียนประจำแสนเหนื่อย แต่ก็คุ้มค่า! (ฉบับเด็ก IB)

การเรียน

ชื่อเต็มของโรงเรียนเราคือ United World College Costa Rica มีนักเรียนประมาณ 200 คน จาก 60 ประเทศ เรียนเป็นภาษาอังกฤษล้วนๆ และเป็นระบบ IB (International Baccalaureate) คือมันดีเลยนะ แต่ก็เครียดและเหนื่อยสุดๆ เพราะเน้นเรียนแบบฝึก Critical Thinking กับ Problem-Solving ก็คือเป็นทักษะคิดเชิงวิพากษ์และแก้ไขปัญหานั่นเองค่ะ ทั้งกดดันและท้าทายมากกสำหรับเราที่มาจากระบบการศึกษาไทย แถมเขียนเรียงความภาษาอังกฤษก็เยอะด้วย TT

แล้วคะแนนเต็มของ IB คือ 7 จะมีบางวิชาที่พยายามแค่ไหน อ่านหนังสือจนเช้าก็แล้ว ปรับวิธีก็แล้ว ก็จะได้ที่ 5-6 ตลอด ถึงจะไม่เคยคิดว่าตัวเองไม่มีศักยภาพ แต่ก็เสียความมั่นใจเพราะตอนอยู่ไทยได้เกรด 3.9-4 มาตลอด พอตอนหลังเราก็เริ่มยอมรับว่านี่อาจไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองถนัดที่สุด แต่การไม่ได้คะแนนที่ดีที่สุดไม่ได้แปลว่าเราโง่หรือประสบความสำเร็จไม่ได้ ชีวิตยังอีกยาวไกล ยังมีเวลาพัฒนาอีกเยอะ

ชีวิตเด็กหอ

รู้สึกเหมือนออกค่ายตลอดเวลา เราไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเลยย บ้านพักเรามีผู้หญิง 24 คนอยู่รวมกัน ห้องนึงแชร์กัน 3 คน แล้วห้องมันก็ไม่ได้ใหญ่ เตียงแทบจะแนบชิดกันอยู่แล้ว  สุดท้ายเลยแก้ปัญหาโดยการมานั่งคุยกันเลยว่าถ้าใครต้องการพื้นที่ส่วนตัวให้บอกตรงๆ อย่าเก็บไว้ในใจให้อึดอัด มันไม่ดีต่อใครทั้งนั้น

ได้เจอเหล่า Friends for life

ชีวิตที่คอสตาริกาเหมือนโดนโดราเอมอนใช้ไฟฉายย่อส่วนจาก 10 ปี เหลือ 2 ปี 5555 ช่วงนั้นคือยากทั้งด้านการเรียนและใช้ชีวิต ดังนั้น ‘เพื่อน’ เลยกลายเป็นสิ่งที่เราประทับใจที่สุด เพราะผ่านปัญหาต่างๆ มาด้วยกันจนผูกพันมาก แต่ละคนมีเรื่องราวชีวิตที่ต่างกันก็จริง แต่เหมือนกันตรงที่เป็นเด็กขี้สงสัยกันหมด นั่งคุยเรื่องน่าสนใจกันตลอดอย่างเช่นการเมืองหรือวัฒนธรรมต่างๆ เลยเหมือนเป็นการฝึกให้เราต้องเปิดใจกับคนอื่น สุดท้ายแล้วคือทุกคนสนิทกันมากกและยังติดต่อกันถึงทุกวันนี้เลยค่ะ คิดว่าคงได้เป็นเพื่อนกันไปตลอดชีวิตแน่ๆ

เผยทริกเอาตัวรอด

• สำคัญสุดคือต้องทำตัวให้ active ดันตัวเองให้ออกไปทำกิจกรรมเพื่อไปเจอคนใหม่ๆ ตอนนั้นเราไปเป็นกรรมการนักเรียนฝ่ายการศึกษาตอนปี 2 และได้ไปเข้ามีชมรม Write for Rights ของ Amnasty International อันนี้น่าสนใจมาก เราได้เขียนจดหมายเรียกร้องการปล่อยตัวนักโทษทางการเมือง (ส่วนมากจะเป็นนักโทษที่เรียกร้องเพื่อสิทธิมนุษยชนหรือถูกจับด้วยเหตุผลที่ไม่ชอบธรรม) ส่งไปถึงนายกหรือประธานาธิบดีของประเทศนั้นๆ นอกจากนี้ยังไปช่วยจัดงานเกี่ยวกับ culture ของโรงเรียนที่จะมีขึ้นบ่อยๆ แบบ Asian week ที่งานแซ่บเวอร์ เค้ามีให้แข่งกินเผ็ด เด็กจากเอเชียก็จะขนพริกกันมาจากบ้าน สนุกดี 5555

• ต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับความรู้สึกตัวเองให้ได้ก่อน อย่างเวลาเสียใจหรือผิดหวัง ให้คิดไว้เสมอว่าชีวิตมีขึ้นมีลง ถึงประสบการณ์นี้จะน่าทึ่งแค่ไหน ก็ไม่ได้แปลว่าเราต้องมีความสุขตลอดเวลา และใช่ว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่เราคาดหวัง 100%
• เตือนสติตัวเองว่าไม่ใช่เราคนเดียวนะที่กำลังปรับตัวอยู่ แต่เพื่อนๆ ทุกคนก็รู้สึกเหมือนกัน แล้วเดี๋ยวถ้ารู้สึกปลอดภัยกับคนกลุ่มนี้ ทุกอย่างจะง่ายขึ้นเองค่ะ // ตอนนั้นใช้เวลา 3 เดือนกว่าจะสนิทกับเพื่อน

• คอยหาอะไรที่ชอบทำเพื่อสงบจิตใจตัวเองด้วย อย่างเราคือเป็นคนชอบฟังเพลงมากๆ แล้วพอไปคอสตาริกาถึงรู้ว่าไม่ได้แค่ชอบแล้วแหละ แต่เพลงทำให้เราเหมือนได้ connect กับครอบครัวที่อยู่ห่างไกล และรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว

รีวิวคอสตาริกาใน 5 ข้อ

1. คนชอบเข้าใจผิดว่าคอสตาริกาอยู่อเมริกาใต้ แต่จริงๆ อยู่อเมริกากลาง ถึงจะใช้ภาษาสเปนเหมือนกันแต่วัฒนธรรมค่อนข้างต่างเลยค่ะ (คนที่นี่จะค่อนข้างซีเรียสกับการเรียกทวีปให้ถูกด้วยนะ)
2. เป็นประเทศที่ค่อนข้างหัวสมัยใหม่เลย เมื่อปีที่แล้วคอสตาริกาคือแห่งแรกในทวีปที่ทำให้การแต่งงานแบบเพศเดียวกันถูกกฎหมาย!
3. สิ่งที่เหมือนไทยคือรถโดยสารสาธารณะไม่ค่อยดี แล้วก็เดินทางคนเดียวไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ ต้องเป็นคนที่เดินทางบ่อยๆ หรือคนในพื้นที่ถึงจะรู้สึกโอเคกับการไปไหนมาไหนคนเดียว ขนาดโรงเรียนเราเองยังมีกฎว่าถ้าออกไปไหนต้องมีเพื่อนไปด้วยตลอด
4. อากาศคล้ายไทยแต่ดีกว่า อุณหภูมิจะอยู่ที่ประมาณ 25-26C ทั้งปี ช่วงกลางคืนก็จะหนาวนิดนึง ใส่ hoodie ได้กำลังสบายเลย
5. ประเทศไม่ใหญ่แต่ทุกจังหวัดมีเอกลักษณ์เฉพาะของตัวเอง ส่วนแหล่งธรรมชาติคือปังสมคำร่ำลือเลยค่ะ! คนส่วนมากจะรู้ว่าทะเลสวย แต่จริงๆ ภูเขาก็สวยมากเหมือนกัน

เมื่อความหลากหลายทางวัฒนธรรม ทำให้เราโตขึ้น

เราว่า 2 ปีที่ UWC เป็นประสบการณ์ที่หาที่ไหนไม่ได้แล้ว เราเหมือนเติบโตขึ้นแบบก้าวกระโดด เพราะต้องรับมือกับความรู้สึกตัวเองให้ได้ทั้งตอนสุขที่สุดหรือดิ่งที่สุด

เมื่อก่อนเราเป็นคนมองสิ่งต่างๆ แบบขาว-ดำ ทุกอย่างต้องถูกหรือผิดเท่านั้น แต่ UWC เปลี่ยนให้เราเข้าใจคนอื่นมากขึ้น เพราะต้องอยู่ร่วมทั้งกับคนที่โตมาในสังคม liberal (เสรีนิยม) มากๆ จนไปถึงคนที่โตมาแบบ conservative (อนุรักษ์นิยม) ในครอบครัวที่เคร่งศาสนาสุดๆ สภาพแวดล้อมที่หลากหลายทำให้เราได้คลุกคลีกับทุกคน เรียนรู้ที่จะถอยออกมาก่อนตัดสินบางคนหรือบางสิ่ง ต่อให้ไม่เห็นด้วยแค่ไหน ก็ต้องเตือนตัวเองว่าความคิดเราหรือสิ่งที่เรารู้อาจเป็นแค่เศษเสี้ยวของความจริงทั้งหมดก็ได้ 

พอกลับมาไทยเลยไม่ได้มีแต่ความรู้สึกด้านลบกับคนที่คิดต่างรุนแรงเท่าแต่ก่อน อาจไม่ถึงกับความคิดเปลี่ยน แต่ได้เรียนรู้ว่าวัฒนธรรมไม่ใช่แค่เรื่องของสังคม คนแต่ละคนมีสิ่งที่เชื่อหรือเอาไว้ยึดเหนี่ยวจิตใจต่างกัน และเราอาจไม่ได้รู้เรื่องทั้งหมดหรือเข้าใจเค้าทุกอย่าง

สู่แรงบันดาลใจเรียนต่อสายจิตวิทยา

เราสนใจจิตวิทยาตั้งแต่อยู่ไทยแล้ว พอยิ่งไปเจอวัฒนธรรมที่หลากหลายในคอสตาริกา ก็ยิ่งทำให้เราสนใจขึ้นไปอีก มนุษย์เป็นอะไรที่น่าทึ่งเหมือนกันนะ อย่างเรากับเพื่อนที่ต่างกันมากๆ ก็ยังมาคบกันได้ น่าจะเพราะทุกคนมีความคล้ายหรือจุดร่วมกันอยู่ ถึงจะโตมาจากคนละซีกของโลกก็ยังเข้าใจกันได้ 

อีกอย่างคือเรามีเพื่อนหลายคนเป็นซึมเศร้า เราเลยอยากเรียนด้านนี้ให้ลึกเพื่อเข้าใจว่าเค้ามาถึงจุดนี้ได้ยังไง แล้วการรักษาที่มีปัจจุบันมันให้อะไรได้บ้าง แล้วในอนาคตเราอยากเห็นประเทศไทยเป็น safe zone สำหรับผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตจริงๆ คนสามารถเข้าถึงบริการทางสุขภาพได้มากขึ้น รวมถึงมีการบรรจุเรื่องนี้ลงหลักสูตรการศึกษาให้คนทั่วไปเข้าใจวิธีรับมือกับผู้มีปัญหาสุขภาพจิต (ถึงไม่เรียนจิตวิทยาก็ช่วยเหลือได้) สุดท้ายแล้วเราก็หวังให้โลกใจดีกับพวกเค้ามากขึ้น 

……..

ได้ทุนเต็มจำนวนต่อป.ตรีในฟลอริดา

เราเลือกเรียนมหา’ลัยที่อเมริกาเพราะชอบระบบเรียนที่ให้อิสระ เปิดโอกาสให้เรียนได้หลากหลายด้าน ไม่จำกัดแค่วิชาของสาขาเดียว หรือถ้าเรียนแล้วอยากเปลี่ยนใจก็ย้ายเมเจอร์ได้ ส่วนตอนนี้เราเตรียมขึ้นปี 3 คณะจิตวิทยา University of Florida (UF) ในรัฐฟลอริดา

และแม้ว่าค่าเรียนจะสูงมาก แต่มีทุนสนับสนุนนักเรียนต่างชาติเยอะนะ อย่างนักเรียนของ UWC จะมี Davis UWC Scholarship ให้ประมาณ 10,000-20,000 ดอลลาร์ (330,000 - 650,000 บาท) แล้วยังมีทุนเต็มจำนวนของ University of Florida สำหรับเด็ก UWC ทุกคนที่มหา’ลัยตอบรับเข้าเรียนด้วย เพราะเขาอยากให้เด็กต่างชาติเข้ามาเพิ่มความหลากหลายทางชาติในมหา’ลัย **ถ้าสนใจทุนอย่าลืมเช็กรายละเอียดอีกครั้ง อาจมีการเปลี่ยนแปลงค่ะ

รีวิวเรียนเอก General Psychology

จิตวิทยาหรือ Psychology เป็นหนึ่งในสาขาฮิตทั้งของม.นี้และในอเมริกาเลยค่ะ เพราะเป็นศาสตร์ที่สอนให้เข้าใจคนและต่อยอดได้หลายทาง อาจจะเรียนสายจิตวิทยาโดยตรง หรือไปทาง Marketing ก็ได้ วิชาเรียนจะมีแนวๆ จิตวิทยาพฤติกรรม จิตวิทยากับกฎหมาย และจิตวิทยาผ่านมุมมองชีววิทยา ฯลฯ 

อาจารย์ส่วนใหญ่จะก็มีแพสชันกับเรื่องที่สอนมากกกก จนขนาดไม่ใช่เรื่องที่สนใจก็ยังเรียนแล้วสนุกไปด้วย หรือปกติป.โทกับเอกจะมีทำวิจัยกัน อาจารย์เค้าก็จะเล่างานวิจัยให้เด็กป.ตรีฟัง บางทีมีชวนให้ไปร่วมทดลองหรือเป็นหนูทดลองบ้างก็มี 5555

เปิดโลกสุดๆ ก็วิชานี้แหละ!

ยกให้วิชา ‘จิตวิทยากับกฎหมาย’ เลยค่ะ วิชานี้ทำให้เราเห็นความไม่สมบูรณ์แบบของระบบกฎหมายทั้งในอเมริกาและทั่วโลก อย่างเรื่องนักโทษที่มารู้ทีหลังว่าไม่ได้ทำผิด แต่ถูกประหารไปแล้ว หรือพวกวิธีสอบสวนโดยการทำร้ายร่างกายหรือกักขังเพื่อหวังให้สารภาพ หลายคนอาจคิดว่าสุดท้ายแล้วเค้าต้องพูดความจริงใช่มั้ยคะ แต่ผลวิจัยบอกว่าความเครียดและกดดันนี่แหละอาจจะเป็นตัวบังคับให้เค้าเลือกที่จะโกหกแทน

เราได้เห็นความจริงว่าขนาดระบบกฎหมายอเมริกาที่ถือว่าดีกว่าไทย ก็ยังมีสิ่งที่ต้องพัฒนาอีกเยอะ ขนาดอาจารย์เรายังพยายามออกมาช่วยเรียกร้องให้ปล่อยตัวนักโทษที่ถูกสอบสวนอย่างไม่เป็นธรรมและกำลังจะโดนประหารเร็วๆ นี้อยู่เลย

ออกมานอกคลาสก็ทำตามแพสชันได้

นอกจากการเรียนจะเจ๋งมากๆ แล้ว ด้วยความที่ UF เป็นม.ขนาดใหญ่มาก ทำให้มีชมรม (Clubs) ให้เลือกเป็นพันๆ เราก็เดินตามไปแพสชันไปเข้าชมรม Involvement Team ซึ่งเป็นกลุ่มนักศึกษาที่พยายามกระตุ้นให้คนออกไปหากิจกรรมทำนอกห้องเรียนมากขึ้น และเปิดให้คนนัดเข้ามาปรึกษาได้เลยว่าหากสนใจด้านนี้จะเหมาะกับคลับไหนบ้าง

อีกคลับที่เราไปเข้าชื่อว่า U Matter We Care องค์กรที่คอยสนับสนุนให้คนดูแลสุขภาพจิต เป็นตัวกลางระหว่างเด็กนักเรียนกับองค์กรอื่นๆ ของมหา’ลัย อย่าง Counseling Center และ Wellness Center กิจกรรมเป็นพาร์ตนึงที่แฮปปี้มากก เพราะเราได้ทำสิ่งที่รัก แล้วไม่เหงาด้วย เราได้เจอกลุ่มคนที่มีความสนใจเหมือนกันเต็มไปหมด

6 ข้อที่บอกว่านี่แหละชีวิตเด็ก ม.ฟลอริดา!

1. เป็นมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่จริงๆ และตั้งอยู่ใน College Town (เมืองมหา’ลัย) แค่นักศึกษาก็ปาไปครึ่งนึงของเมืองแล้ว และเกือบ 100% ของนักเรียนที่นี่ก็คือคนในรัฐฟลอริดา ซึ่งบางทีก็ทำให้เราโดดเดี่ยวเหมือนกัน เราเคยเรียนคอสตาริกาที่เดินไปไหนก็เจอแต่คนรู้จัก แต่ม.ฟลอริดาใหญ่จนเราอาจเดินไม่เจอเพื่อนไป 3 เดือนเลยก็ได้ถ้าไม่นัดกัน
2. มีความเป็นอเมริกันสูงมาก บรรยากาศใน ม.คล้ายในหนัง ให้ฟีลเหมือนไปดูอเมริกันฟุตบอลที่จัดเวอร์วังสุดๆ สเตเดียมใหญ่แบบจุคนได้เป็นหมื่น มีเชียร์ลีดเดอร์ข้างสนาม
3. พูดถึงกีฬา ที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องอเมริกันฟุตบอลจนมีแฟนคลับทั้งศิษย์เก่าและคนทั่วไปพากันเดินทางเพื่อมาชมการแข่งขัน (ถึงขนาดขับรถมา 8 ชั่วโมงเลยก็มี) แต่กีฬาอื่นๆ อย่างบาสเกตบอลหรือยิมนาสติกก็แข่งจริงจังไม่แพ้กัน
4. เมืองที่ตั้งของมหาวิทยาลัยน่ารักและมีชีวิตชีวาสุดๆ มีทั้งพวกพิพิธภัณฑ์ให้เด็ก UF เข้าฟรี มีสวนสวยๆ ให้เดินเล่น แทบจะมีกิจกรรม คลับ หรือทุกองค์กรที่รองรับทุกความสนใจ บางที ม.ก็พยายามจัดอีเวนต์ขึ้นมาเอง เช่น คอนเสิร์ตหรือการแข่งขันฟุตบอล
5. เดินทางสะดวก นักศึกษาขึ้นรถเมล์ในเมืองได้ฟรี มีแอปฯ ให้ติดตาม รถก็มาตรงเวลาเพราะไม่มีปัญหารถติดแบบไทย ทางม้าลายก็คือทางม้าลายจริงๆ เวลาข้ามไม่ต้องกลัวโดนชนค่ะ
6. คนที่นี่เปิดกว้าง ทำให้เรากล้าเป็นตัวของตัวเอง จะแต่งตัวแบบไหนก็ได้ ต่างจากบางสังคมที่เหมือนโดนคนคอยตัดสินเราตลอดเวลา

ทิ้งท้ายถึง #ทีมอเมริกา

• แนะนำให้หาทุนไว้ก่อนเพราะ ม.ในอเมริกาค่าเรียนสูงมาก
• อยากให้ลองเปิดใจกับหลายๆ มหาวิทยาลัยดู เพราะที่นี่คุณภาพการศึกษาดี และแม้บางแห่งอาจไม่ได้มีชื่อเสียงที่สุด แต่เค้ามีทุนสนับสนุนต่างชาติเยอะมากก
• ลองสังเกตตัวเองว่าน่าจะเหมาะกับมหาวิทยาลัยสไตล์ไหน จะช่วยเพิ่มโอกาสที่เค้าตอบรับเข้าเรียน อย่างเช่นเราสนใจด้านวิจัย แล้ว ม.ฟลอริดาก็ให้ความสำคัญด้านนี้เหมือนกัน
• ระบบยื่นเข้ามหา’ลัยส่วนมากจะใช้เป็น Common Application และต้องเขียนเรียงความภาษาอังกฤษแบบมหาศาล (ตอนนั้นเราเขียนแทบอ้วกเลยแหละ 5555) แถมบางมหา’ลัยยังมีเรียงความแยกเพิ่มมาอีก เพราะฉะนั้นเตรียมตัวฝึกไว้ดีๆ เลยนะคะ!
• ที่นี่ค่อนข้างต่างจากไทย เพราะเค้าดูหลายๆ อย่างจากโพรไฟล์ของเรา ไม่ได้ตัดสินแค่คะแนนอย่างเดียว ถึงตอนนั้นเราจะตั้งใจกับ SAT แต่ก็ยังแบ่งเวลาไปทำอย่างอื่นด้วย // เป็นระบบที่ดีนะ แต่ก็ยังมีข้อเสียตรงความไม่เท่าเทียม เพราะแต่ละคนมีต้นทุนและเวลาในการเอาเวลาไปทำกิจกรรมไม่เท่ากัน

……..

เป็นยังไงกันบ้างคะทุกคนน ประสบการณ์ของสรันถือว่าเป็น once in a lifetime จริงๆ เลยเนอะ ทั้งต้องเจออุปสรรคเรื่องเปลี่ยนระบบการเรียน และต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น แต่สุดท้ายเธอก็หาวิธีจนผ่านมันมาได้ แล้วยังได้เพื่อนสนิทจากทั่วโลกมาอีก เรียกว่าเป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่าสุดๆ น้องๆ คนไหนสนใจสมัครทุน UWC หรือเรียนต่อที่ University of Florida ลองเข้าไปดูรายละเอียดกันได้ที่เว็บด้านล่างเลยนะคะ // ส่วนใครที่กำลังเจอปัญหา ลองเอาวิธีของสรันไปปรับใช้กันดูนะ~

ขอบคุณภาพจากเจ้าของเรื่อง