บ่ายวันหนึ่ง มีพัสดุส่งมาที่ออฟฟิซเด็กดี พี่หวายรีบเปิดดูด้วยความกระหายใคร่รู้ ว่าจะมีหนังสือเล่มไหนน่าสนใจมาแนะนำให้น้องๆ ได้อ่านกันบ้าง (จริงๆ คือข้ออ้างหาหนังสืออ่านนั่นเอง) แล้วพี่หวายก็เจอหนังสือเล่มนี้ส่งมาครับ
.jpg)
เบลเซบับ เด็กพันธุ์นรกสั่งลุย เป็นการ์ตูนซีรี่ส์รายสัปดาห์ที่ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร โชเน็น จัมป์ ของทางญี่ปุ่น ซึ่งในเวอร์ชั่นภาษาไทยเป็นลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมมิคส์ เป็นเรื่องราวของเบลเซบับ ผู้ที่จะเป็นราชาปีศาจคนต่อไป มาอยู่ในความดูแลของ โองะ นักเลงหนุ่มแห่งอิชิยามะ ผู้ไร้เทียมการ เรื่องราวสุดวายป่วงจึงเริ่มต้นขึ้น!
หนังสือเล่มนี้เป็นนิยาย ที่ดัดแปลงจากการ์ตูนวัยรุ่นชายชื่อดังและกำลังเป็นที่นิยมในตอนนี้ ตัวการ์ตูนมีความสนุก ดิบๆ ตามสไตล์การ์ตูนนักเลงพอสมควร แล้วถ้าหากเป็นฉบับนิยายล่ะ รสชาติมันจะออกมาเป็นยังไงกันนะ เริ่มอยากอ่านกันแล้วใช่มั้ยล่ะครับ ตามมาครับ ตามมา พี่จะเล่าให้ฟัง
วิจารณ์กันเป็นข้อๆ เลยนะครับ เริ่มจาก โครงเรื่อง ไม่มีอะไรหวือหวาหรือว่าซับซ้อนครับ เป็นการดำเนินเรื่องแบบตามปฏิทิน คือเริ่มเรื่อง ดำเนินเรื่อง สรุป จบ เป็นพล็อตง่ายๆ เบสิคๆ เพราะด้วยความที่ดัดแปลงมาจากการ์ตูนวัยรุ่นชายสไตล์ต่อสู้ พล็อตก็จะไม่มีอะไรมาก ไม่ซับซ้อน เข้าใจง่ายมาก เริ่มเรื่องที่ถูกดูดเข้าไปในดินแดนไซอิ๋ว > ตามหาพรรคพวก > ต่อสู้กับอสูร > เจอบอส > จบ นิยายแนวนี้จะเน้นไปที่ตัวละคร และฉากต่อสู้เสียมากกว่า
แม้ว่าโครงเรื่องจะไม่มีอะไรมาก แต่ก็ทำให้เราสามารถอ่านได้เพลินมากเลยครับ ไม่ต้องคิดอะไรมาก อ่านเอามัน อ่านเอาฮา สร้างความบันเทิงได้ดีทีเดียวครับ
ในพล็อตนี้ ก็จะอิงจากวรรณกรรม ไซอิ๋ว เพราะว่าในเรื่องตัวละครทั้งหมดถูกดูดเข้าไปในโลกไซอิ๋ว ซึ่งจะต้องทำตามภารกิจให้สำเร็จเสร็จสิ้น (พระถังซัมจั๋ง – โองะ ตัวเอกของเรื่อง สามารถปราบปิศาจวัว และสามารถเดินไปอัญเชิญพระไตรปิฏกจากชมพูทวีปได้สำเร็จ)
ต่อไปเป็น ตัวละคร ซึ่งพี่หวายคิดว่าเป็นจุดเด่นของนิยายเรื่องนี้เลยครับ ผู้เขียน (ฉบับนิยาย) สามารถดึงบุคลิกตัวละครจากในหนังสือการ์ตูนมาได้อย่างสมบูรณ์ ทั้งท่าทาง คำพูด กริยา การแสดงออก แต่ละตัวมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ตัวไหนฮาก็ฮาสุด ตัวไหนโกงก็โกงสุดขั้ว รวมไปถึงการมีภาพประกอบ ยิ่งทำให้คนที่ไม่เคยอ่านต้นฉบับการ์ตูนมาก่อนสามารถเห็นภาพ และมีอรรถรสเพิ่มมากขึ้นด้วยครับ
- โองะ ลูกผู้ชายเลือดร้อน พ่อทุกสถาบัน ในเรื่องรับบทเป็นพระถังซัมจั๋งที่เอะอะไล่ฟัดคู่ต่อสู้ไปทั่ว มีความเป็นตัวเอง
- หนูเบล(เซบับ) เป็นหงอคง ไม่ค่อยมีบทมากนัก พูดแต่ ด๊า ดา (แน่ล่ะ เป็นเด็กทารกนี่นา) เวลาโกรธจะปล่อยสายฟ้ามหาศาลออกมา แต่เป็นตัวละครสำคัญที่ช่วยเสริมพลังให้กับโองะไว้ใช้จัดการกับศัตรู
- โทโจ หัวหน้าวง เอ๊ย! แก๊งโทโฮชินกิ กลุ่มนักเลงที่แข็งแกร่งที่สุดในอิชิยามะ เป็นคนที่แข็งแกร่งมากๆ ในเรื่องนี้รับบทเป็นปิศาจวัว บอสใหญ่ในเรื่อง ที่จะเป็นด่านสุดท้ายก่อนที่โองะและพวกจะสามารถเดินไปอัญเชิญพระไตรปิฏกที่ชมพูทวีปได้
เมื่อได้ตัวละครหลักๆ แล้ว ก็เริ่มดำเนินเรื่องราวทันที สำหรับ การใช้ภาษา ของนิยายเรื่องนี้ก็เป็นจุดเด่นอีกอย่างหนึ่งที่พี่หวายอยากชมและอยากให้น้องๆ ลองศึกษาดูครับ เพราะว่าเรื่อง เบลเซบับ เวอร์ชั่นนิยายนี้ใช้ภาษาที่อ่านเข้าใจง่ายมาก สั้น กระชับ มีแต่เนื้อเพียวๆ ไม่มีไขมันเลย ดำเนินเรื่องฉับไว เป็นฉากๆ ฉากบู๊ก็บู๊แหลก ฉากดำเนินเรื่องก็ไม่ยืดยาดให้มากความ ไม่มีการบรรยายเยอะ นี่อาจจะเป็นสไตล์การเขียนของนิยายทำนองไลท์ โนเวล ก็ได้ แต่ว่าอ่านแล้วเพลินไม่น้อยเลยนะครับ ไม่ให้เยิ่นเย้อ เวิ่นเว้อให้มากความ
เหมาะสำหรับคนที่เพิ่งเริ่มอ่านนิยาย หรือชอบอ่านการ์ตูนมาก่อน แล้วอยากจะอ่านอะไรที่มีตัวอักษรมากขึ้น
ไลท์ โนเวล ก็เป็นอีกหนึ่งตัวเลือกที่น่าสนใจครับ
สุดท้าย แก่นเรื่อง ไม่ใช่ แก่นกาย (ซ้ำ แต่ยังอยากเล่นอยู่เหมือนเดิม) หรือภาษาอังกฤษเรียกว่า Theme นั่งเอง ตามสไตล์การ์ตูนฮีโร่ทั่วไปครับ ธรรมะย่อมชนะอธรรม ตัวละครเอกย่อมชนะตัวโกงในท้ายที่สุดอยู่แล้ว แม้ว่าจะมีอุปสรรคมากมายคอยขวางกั้นพวกเขาเอาไว้ แต่ในท้ายที่สุด พระเอกและพรรคพวกก็สามารถก้าวผ่านอุปสรรค ภยันตตราย ขวากหนามมากมายและสามารถเอาชนะได้ในที่สุด
เรื่องนี้พี่หวายใช้เวลาไม่นานก็อ่านจนจบ ด้วยความที่เนื้อหามีความสนุกตื่นเต้น การใช้ภาษาลื่นไหล สามารถดำเนินเรื่องได้อย่างรวดเร็ว ไม่มีติดขัด อ่านได้เรื่อยๆ ประทับใจในหลายๆ ฉาก ทั้งฉากต่อสู้ ฉากซึ้งๆ เรียกความประทับใจ และยังมีภาพประกอบจากอาจารย์ผู้วาดต้นฉบับมาวาดภาพให้ด้วย ยิ่งเพิ่มอรรถรสและความอยากอ่านให้อ่านจนจบได้อย่างรวดเร็ว
เบลเซบับ เด็กพันธุ์นรกสั่งลุย - ไซอิ๋ว เมื่อจอมมารเป็นหงอคง เล่มนี้ อร่อยทีเดียวครับ ลองหามาชิม และถ่ายทอดรสชาติที่อ่านชิมผ่านตัวอักษรให้พี่อ่านกันด้วยนะครับ
ไปแอบอ่านนิยายเรื่องนี้ได้ที่นี่
ช๊อบชอบ
)
6 ความคิดเห็น
เป็นอนิเมที่พยายามดูเพราะมันดัง แต่ดูไปสามสี่ตอนแล้วไม่ไหว...
ตอนละประมาณ 30 นาที
15 นาที(ขึ้นไป) เป็นเสียงกรี๊ดของไอหนูบีเอล
ว๊าาาากกกกกกก คนดูก็หูจะแตกเหมือนกันนะค้าาาา ดูไปๆ รู้เลยตรงไหนมันจะกรี๊ด กำลังเปิดเสียงดังๆ ฟังแกะภาษา หูฟังแทบช็อต ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรเล้ยยย (ก็อย่างว่าโชเน็นบู๊ล้างผลาญจะเอาอะไร
//กลับไปดูแขนกลฯ ต่อรอบที่สิบ
)
(แล้วเจ้าโองะกับผองเพื่อน สงสัยจริงๆ ว่าใช่คนแน่หรือ โดนช็อตไฟไม่รู้กี่สิบรอบต่อตอน...ยังมีชีวิตอยู่ได้)
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! อยากจะกรี๊ดสักร้อยรอบ แต่กลัวเปลืองพื้นที่กล่องคอมเมนท์ แบบว่า หนูเบลน่ารักฝุดๆ ตามดูการ์ตูนเรื่องนี้ตั้งแต่ฉายอยู่ในช่อง Gang Cartoon แบบบว่ามันโมเอ้มาก
ต้องหามาอ่านให้จงได้